70’lerin Türkiyesi. Benzer evler, benzer eşyalar, benzer çocukluklar. Sadece istop oyununda İngiltere’yi ya da Almanya’yı seçmekle birbirinden ayrılacak olan çocuklar. Biri Elâ, diğeri Memet.
Elâ’nın çocukluğu Yenişehir’de şekilleniyor. İlk kaloriferli apartmanların, iki katlı evlerin yanlarında yükseliverdiği sokaklarda oynanan, ilk gençliğin meraklı, heves dolu oyunlarında. Elâ’nın kendini keşfetmesinin vermiş olduğu utangaçlıkla birlikte, toplumun ondan kaçırdıklarını, esirgediklerini adım adım keşfettiği yolda. Çocukluktan genç kızlığa, oradan yükünün arttığı kadınlığa…
Memet ise Karadeniz kıyılarında küçük bir kasabada büyür. Yine toplumdan gelen itkilerle yüklendiği heyecanları, korkuları, kompleksleri vardır. Küçük bir çocuğa takılan erk, kavga, silah gibi etiketlerin ona ileriki yaşamında kendine güvensizlik, yetememezlik ve yalnızlık olarak yansıması vardır.
Elâ ve Memet, birey olma, kadın ve erkek olma hallerini, birbirlerine doğru adım adım yürüme sırasında yaşarlar. Değişen bir toplumun değişen, gelişen bireylerini anlatır Sevgi Soysal bu kitapta. Kadın ve erkeği anlatırken doğanın da topraktan filizlenişini, hayvanların insan hayatına paralel betimlemelerini de yalın bir dille benzetmiş iki kahramana.
Soysal’ın ilk romanı olan Yürümek, 1970 yılında TRT Sanat Ödülleri Yarışması Başarı Ödülü’nü almış ancak 12 Mart döneminde müstehcenlik nedeniyle toplatılmış ve Sevgi Soysal kısa bir süre için tutuklanmış. Neyse ki bu olay onu edebiyata küstürmemiş. Sağlam bir duruşla kendine has üslubunu aktarmaya devam etmiş. En sevdiğim Türk yazarlardan, kadın yazarlardan kendisi. İyi ki…
