Zahir
Muhyiddin İbn ArabiSözler ve Alıntılar
Çocuğun kendine özgü bir şekilde büyüğü nasıl çekip çevirdiğini görmez misin? Ve büyük kendi üstünlük konumundan çocuğun düzeyine inerek onunla oynar ve onunla çocukça konuşur. Ve çocuğa onun aklına göre görünür. Ve o, bilmeksizin çocuğun emri (teshir, etki) altındadır. Çocuk onu sıkıntıya düşmemek için kendi yetiştirilmesiyle, korunmasıyla, işlerinin görülmesiyle meşgul kılar. Bütün bunlar küçüğün büyük üzerindeki fiilleridir ve bunun böyle olması, (küçüğün sahip olduğu ruhâni) makamın kuvvetinden dolayıdır, çünkü küçüğün Rabbine olan ahdi yenicedir, yeni olmuştur. Büyük Allah'tan uzaktır ve Allah'a yakın olan, Allah'a uzak olanı teshir eder (etki altına alır); tıpkı sultana yakın olan seçkin kimselerin uzak olanları teshîr etmeleri gibi.
Mûsâ'dan dolayı çocukların öldürülmesindeki hikmet, kendisinden dolayı öldürülen her bir çocuğun hayatının, ona yardım olarak dönmesidir. Çünkü her biri Mûsâ olduğundan (yani Mûsâ'dır diye) öldürüldü. Ve bunda (öldürülmüş olmalarında) bilgisizlik söz konusu değildir. Hiç kuşkusuz onların her birinin hayatı Mûsâ içindi, yani onun uğruna hayatlarından oldular. Ve bunlar kendi aslî fıtratları üzere zâhir olmuş hayatlardı; nefsin istekleriyle (henüz) lekelenmiş olmadıklarından (temiz) fıtrat üzereydiler. Ve Mûsâ, Mûsâ'dır diye öldürülenlerin hayatının toplamıydı ve (dolayısıyla) bu öldürülenlere ruhâni istidâtları ölçüsünde verilmiş olanların hepsi Mûsâ'da vardı (ona verilmişti). Kendisinden önce hiç kimsede gerçekleşmemiş olan bu durum, Allah tarafından Mûsâ'ya özgü kılındı.
Allah'ın Rasûlü sallallâhü aleyhi ve sellem, yağmur yağarken (nüzul) başını açar ve bunu yağmurun Rabbine olan ahdinin yeni olmasından dolayı yaptığını söylerdi. Ve bu hal, Peygamberimizin Allah'a dair marifetini nasıl üstün, yüce ve apaçık kıldığına bak! Böylece yağmur, insanlığın en üstün olanını Rabbine yakın olmaklığıyla teshîr etti. Bu yağmur, Nebî'ye gelen Cebrâil'in vahiyle inmesi (nuzül) gibiydi ve Nebî'yi bizatihi haliyle (hâl diliyle) davet etti. Rasûl sallallâhü aleyhi ve sellem, yağmurun Rabbinden getirdiği şey kendisine isabet edebilsin diye ona kendisini açtı. Eğer kendisine isabet edecek olanda ilâhî bir fayda olmasaydı, kendisini ona açmazdı. Bu risâlet, Allah'ın kendisiyle herşeye hayat verdiği suyun risâletidir. Öyleyse anla!