Zaman Çarkı
Ken GrimwoodEn Eski Zaman Çarkı Sözleri ve Alıntıları
En Eski Zaman Çarkı sözleri ve alıntılarını, en eski Zaman Çarkı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Kazanmak, kaybetmek... Sonuca bakarsan savaşların hiçbir anlamı yoktur. Bir süre sonra bütün zaferler parlaklığını yitirir. Önemli olan değerlerdir."
Çok genç... Otuz altı genç mi sayılır? Bu bir politikacıya göre çocuk sayılabilecek bir taştı. Ama bir atlete göreyse bunağın teki sayılmaya yeterdi. On üçüncü doğum gününden beri yaş göreceli bir şey diye düşünürdü. Kaç yaşında hissediyorsan o yaştasındır..!
“Kendini savunma şansı olmayanlar cezalandırılırken suçlular serbestçe geziyor.”
Sayfa 20Kitabı okudu
“Çok yorgundu. Kendini uykunun kollarına bırakmak istiyordu ama zihni arı kovanı gibiydi. Yaşadıkları normalde hatırlayamayacağı kadar hızla aklına gelip duruyordu.”
“Ama neyi vardı bu insanların böyle? Neden bu derece heyecansızdılar? Uyurken neler olduğunu, dünyanın nasıl da sihirli bir yere dönüştüğünü göremiyorlar mıydı?”
Sayfa 28Kitabı okudu
~~ Hayatındaki insanlar birer birer siliniyor.Kocaları, sevgilileri, ailesi ve arkadaşları yaşayıp ölüyor ama o hep aynı kalıyor. Sevdiklerini kaybederken hep çaresiz. İnsanlar onun neden sürekli genç göründüğünü merak ettiğinde ise yer değiştirmek zorunda. Tüm olasılıklar karşısında üç yüz yıl yaşamış biri olarak yanlış bir şey söylediği an, zaman çarkı tepetaklak olabilir. ~~
“Resmi güneşle çevrili çocuk hâlâ orada ama şimdi, yaşlı, bitkin bir adamın bedeni içine sıkışmış halde.”
Sayfa 74Kitabı okudu
“Acı çekmen yaşadığın anlamına geliyor en azından, değil mi?”
Sayfa 117Kitabı okudu
“Günbegün okyanusun bu insanlara anı yaşama sanatını öğrettiğini fark ediyordu. Sanki zaman durmuş gibiydi. Geçmiş diye bir şey yoktu. İleride olabilecek şeylerin de henüz vakti vardı. Yıllar bu sessiz günlerin içinde eriyip gitmişlerdi sanki.”
Sayfa 157Kitabı okudu
“Aşk da sonunda elinden kayıp gidecek, geriye acı ve ölümden başka bir şey bırakmayacak olduğu için ondan uzak dursa iyi olurdu. Tek başına o dayanılmaz yalnızlığıyla sürdürmeliydi hayatını. Korkunç.”
Sayfa 219Kitabı okudu