Zamane
Engin GeçtanSözler ve Alıntılar
Belki de kendimizi başkalarıyla
kıyaslamalıyız, ama sadece gönül fakirliği ve
zenginliği açısından.
Kendini tanımak "dıştan içe" sessiz bir yolculuktur, anlatılması ve paylaşılması zor, bazen sadece kokusu alınabilir. Akmakta olan bir ırmağın, aynı zamanda kaynağına doğru yolculuk edebilmesini çağrıştıran bir süreç, kaynağa ulaşılamasa da yolculuğun kendisine değer.
Yoksa, herkesin kendince başının çaresine bakma durumunda olduğu bir çağda, kendine benzemeyenleri yargılayanların da başkalarınca yargılanacak yönleri olabileceğini kabullenme durumundayız.
Sayfa 73 - Metis Yayınları
Almak ve vermek ilişkilerde ne kadar sık kullanılır, ama aslında ilişki "ben ona bunu verdim, o benim için şunu yaptı" değildir. Alma ve verme aynı anda gerçekleşir, farkına varmaksızın. Alanı da vereni de zenginleştirir.
İnsanları onları hissedebildiğimiz oranda sevebiliriz, tabii eğer kendimizi hissediyor ve hissettirebiliyorsak. Toplumumuzda anlamak ve hissetmenin sıklıkla karıştırıldığını düşünüyorum. Hissetmek duygusal ve sezgisel düzeyde yaşanır, anlamak daha çok düşünce düzeyinde kalır. Kendini sevdirebilmek kolaydır, ama aslolan sevebilmek. Bazılarımız sevilme uğruna sevmeyi gözden çıkarabiliyorlar.
Çocukluk yıllarımızı hiçbirimiz kusursuz bir ortamda geçirmedik. Hepimiz önce ebeveynimizin, sonra da üst-sistemlerin "şeyleri" olduk çeşitli oranlarda. Özerkliğimiz de doğal olarak, "şeyler" dünyasında seçimler yapabilmekle sınırlı kaldı. Kaçımız çocuklarımızın iç dünyalarına ulaşabiliyoruz? Ya da onların iç dünyalarını tanımaktan korktuğumuzun farkında mıyız? Eşinizin, partnerinizin ya da yakın dostlarınızın sizi tanımasına ne kadar izin veriyorsunuz ya da onlara yansıttığınız ihtiyaçlarınızın ötesinde, onları ne kadar tanıyorsunuz ya da tanımak istiyorsunuz? Azımsanmayacak sayıda insan birbirlerini tanıdıkları varsayımlarıyla birlikte bir ömür geçiriyor. Çünkü bütün bu ilişkilerin içindeyken biz kendimizi anlamaya çalışmaktan kaçmıyoruz. İlişki içinde karşı tarafı değerlendirmeye çalışıp ona göre tepki vermekle sınırlanmış bir beraberlikte, kendi içimizde olanları algılayıp kendimizi olduğumuz gibi ortaya koyabilmemiz zaten mümkün değil.
Başarı insanın kendi hayatını yaratabilmesidir, standartları ne olursa olsun. Biçimsel başarıya odaklanmanın bedeli ise başarının kölesi olmaktır.