Artıq başa düşürəm ki, faydası yoxdur. Qapı-bacanı kip bağlamaqla deyil ki. Qan-qaraçılıq natəmiz pişik kimi artıq evə girib və bilirəm ki, gözlərimi yuman kimi yuxumda da nəhs mırıltısını eşidəcəyəm.
Naçar qalıram, bu xain yaddaşımı daşa-divara vurmaq istəyirəm. Hər şeyi yada salmaq lazımdır. Bütün o əzab-əziyyət, incikliklər, bütün o nifrət hardadır? Yadına sal! Lakin hafizəm sehrbazlıq edir. Onların hamısı bir anda yox olur, silinib-gedir.
Hamı gərək süfrədən tox və razı qalxsın. Hamı yeməkdən ləzzət almalıdır. Məgər insanların bütün səyləri bizdə olanlara sahib olmaqdan ötrü deyilmi? Bəs edəcək qədər yemək və birlikdə olmaq.