İNCİ KÜPELİ KIZ
@kitaplariyilikgetirir
Bazı şeyler var ki, insanın hakikaten anlaması mümkün değil.
anitsayac.com
1132 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Savaş dünya durdukça sürecek, ne kazanan olacak ne kaybeden, sonsuza değin böyle karşılıklı siperlerde çakılı kalacağız.
Sayfa 74 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Her şey insanın avucundan kayıp gidiyor, hiçbir yere varamıyorsun, bir şeycikler anlayamıyorsun.
Sayfa 72 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
152 syf.
9/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Bir zamanlar içimde yankılanan sesler suskun artık.
Sayfa 138 - Can YayınlarıKitabı okudu
Uzun zamandır yorgundu. Yorgunluğa tuhaf bir şekilde alışmıştı. Giydiği bir kıyafet gibiydi yorgunluk, ördüğü bir duvar, kırdığı bir ayna, izlediği eski bir film. Yüzyıl uyusa yine de üzerinden atamayacağını biliyordu. Uyusa kimse uyandırmasa, dokunmasa öylece yatıp kalsa.
Sayfa 115 - Can YayınlarıKitabı okudu
Zaman sanki durmuştu bu evde. Zaman derin bir uykuya dalmıştı sessizce.
Sayfa 103 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ben hep aynı masanın içinde uyanıyorum. Acıya alışır mı insan? Alışıyorum. Kalkıyorum, yatıyorum, düşüyorum, acıya dokunuyorum, susuyorum, sonra masalın en karanlık yerinde hortlayıp uyanıyorum. Durup durup çarpıyorum kendimi duvarlara, kapılara. Acıya alışıyorum. Acıya doyamıyorum
Sayfa 84 - Can YayınlarıKitabı okudu
Sustum tüm bildiklerimi, yumdum tüm gördüklerimi.
Sayfa 85 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ellerim, gözlerim, her yerim kelimelerle bağlı. Çözemiyorum hiçbir harfi, sökemiyorum içimdeki masalları.
Sayfa 84 - Can YayınlarıKitabı okudu
Kaç defa uyanıyorum bu kırık masaldan ve neden her defasında yeniden atıyorum kendimi bu kırıkların üstüne bilmiyorum. Kaç kez açılıyor içim dışıma ve kapanıyor karanlıklar üstüme? Kaç defa kaybediyorum kendimi ve buluyorum tam da bıraktığım bu masalın eksik, bomboş sayfalarından birinde? Yıkılıyor gölgeler birer ikişer üstüme, karışıyorum yoklar ülkesinin en karanlık damarlarına, usul usul sızıyorum yersiz yurtsuz yollara, vuruyorum kendimi duvarlara, taşlara, en sert kapılara.
Sayfa 83 - Can YayınlarıKitabı okudu
Neden hep aynı masalın içinde dönüp duruyorum.
Sayfa 83 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bilmiyorum. O kadar çok şey bilmiyorum ki, hayatım bir bulmacadan farksız. En çok insanları bilmiyorum.
Sayfa 51 - Can YayınlarıKitabı okudu
Unutmak kolaylaştırmıştı yaşam denen bu meşgaleyi.
Sayfa 41 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Hayatıma kaldığım yerden devam etmek istiyorum." diyemedi. Zaten kaldığı bir yer yoktu. Canı içinden çekilmişti bir kere.
Sayfa 32 - Can YayınlarıKitabı okudu
Pişmanlık bir örümcek gibiydi, usul usul ağlarını, zihnine, ruhuna, yüreğine hatta bütün eve, odalara, duvarlara, kapılara, eşyalara örmüştü ve yapacak bir şey yoktu.
Sayfa 24 - Can YayınlarıKitabı okudu