Zemahşerî der ki: Katip Ahmed b. Ebî Osman, Zübeyde’nin “Nam” isimli bir cariyesine öylesine aşık oldu ki, bu yüzden hastalandı. Onun hakkında birçok şiir söyledi. Şu dizeler ondandır:
Beni kapısının önünden geçmek dahi mutlu eder
Onun azarlamasına ve söylemesine dahi razı olurum.
Bunu gören Zübeyde cariyesini ona bahşetti.