İsabelle Filliozat’ın 2021’de okuduğum ilk kitabı müthişti. Kendimi öyle kaptırmışım ki iki günde bitirdim. Kitabı, sosyal medyada takip ettiğim bir klinik psikolog önerince aldım; bayıldım. 3 yaşındaki kızımı daha iyi anlayabilmek adına okudum. Okurken çoğu yerde kendi çocukluğuma döndüm, göz yaşlarımı tutamadım.
Dil çok akıcı, cümleler anlaşılabilir, sade. Çeviri çok iyi olmuş. Fransız yazarın anlattıkları havada kalmıyor. Kitap 10 bölümden oluşuyor. Sorunlar tasnif edilirken aşamalı, nokta atışı öneriler de kitabı benzerlerinden ayırıyor. Duyguları bastırmamak için ne yapılmalı? gibi sorulara ışık tutuyor. Çocuğa yardım edebilmek için olay anında;
1-Ne yaşadı?
2-Ne söylüyor?
3-Ona nasıl bir mesaj iletmek istiyorum?
4-Bunu neden söylüyorum?
5-Benim ihtiyaçlarım ile çocuğumunkiler arasında rekabet var mı?
6-Benim için hangisi daha değerli?
7-Amacım ne?
sorularını sıralı bir şekilde aklımızdan geçirmek bize destek sağlıyor, ışık tutuyor. Yazar çok keyif alarak yazmış. Bu duygu da satırlara yansımış. İyi ki tanımışım, iyi ki okumuşum. Bu etkileyici kitabın bir çok gelişmek için çabalayan ebeveyne destek olacağını düşünüyorum. Keyifli okumalar diliyorum :))