"Karanlığa bulanmam için renklerimden vazgeçmem gerekiyordu"
Bu cümle vicdanıma öyle bir çizik attı ki.... Bir insanın hayatına bu denli müdahale etme hakkımın olmadığını hatırlattı.
Biz birbirimize görünmeyen ama varlığı hep hissedilen, adının Gece olduğu kıvırcık saçlı, çakır gözlü bir kızın düğümünü attığı bir bağla bağlıydık....
Senelerdir ona yanan yüreğim şimdi babasına kavuşamayan kızım için yanıyordu.
Allah'ım bu nasıl bir çıkmazdı ?
Bu nasıl bir esaretti ?
Ona ceza olarak adlandıracağım her şey Gece'nin de cezasıydı.
Ben neyle sınanıyordum böyle ?