Kafamdaki cenneti dünyadaki sevaplar karşılamaya yetse de, cehennem bazı günahlara yeterli ceza gibi gelmiyor.Hem "günah" kelimesi ne kadar da yumuşak kalıyor hayatta gördüğümüz, iyi yürekleri parçalayan şeyleri tanımlamaya. Belkide günahın adı vicdansızlık olmalı.Iyiliklerin adı da vicdan. Bu kadar zulmü, eziyeti kısaca vicdansızlığı gören insan, cennete gidince gerçekten mutlu olabilecek mi? Ya da birilerinin ateşler içinde yandığını bilirken gerçekten o ağacın altında keyifle oturabilecek mi? Kim bilir, belkide cehennemin ateşi cennet bahçelerini tutuşturur. Ya da cehennem cezasını çektikten sonra cennete giden biri, halen içinde tam sönmemiş vicdan azabının közüyle yapar bunu.