"Apayrı köşelerden yansıyan ışıkların olacak, yanılgı dolu kırılmaların, zıt yönlü okların..."
"Zikzaklarım, yuvarlaklarım..."
Sayfa 140
"Dokunduğun kendinden dokunamadığın kendine... Vallahi ışık içinde..."
Sayfa 140
Tanrım, bir tutam hayat koparmak için kendi kendime, sarı yapraklarla örtülmüş o yolu geçtikten sonra ne yana sapmalıydım?
Sayfa 133
"Deniz çekiyor beni, gök çağırıyor!" dedi, içini çekti.
Sayfa 244 - Can YayınlarıKitabı okudu
Mustafa Kemal’in kız kardeşi Makbule’ye göre, Latife Atatürk’ü, Fikriye Mustafa Kemal’i sevmişti; biri sonuca, öbürü sebebe aşıktı.
Büyük bir yerden, "Oku!" diye emir almış gibi gece gündüz okudu.
Sayfa 219 - Can YayınlarıKitabı okudu
Gözün gözü seçemediği soğuk ve karlı gündüzde söz sözü bulup yakaladı.
Aklım kaçsın, şiirlerim kaçmasın!
Sayfa 208 - Can YayınlarıKitabı okudu
Sevemiyorum İnsanları
"Sevemiyorum insanları. Huylarına gitmeyi, laklaklarını dinlemeyi, aman da pek içten olmalarını, sır vermelerini, ağız aramalarını, hislerini uluorta döküp saçıp etrafa, sonra üstlerine basınca seni kabahatli bulmalarını, bir latife yapsam anlamayıp bön bön yüzüme bakmalarını, arkamdan ağızlarının suyunu akıta akıta dedikodumu yapmalarını, en hakikatli, en dürüst, en ahlaklı, en iyi kalpli hep kendileri olmalarını ama bunu da böyle laf arasında sanki söylemiyormuş gibi yaparken utangaç mahcup çekingen söyleyivermelerini, sanki tek tuhaf benmişim gibi öyle olmadıklarını söylediğimde yüzüme hayretle bakmalarını, samimiyet yalanıyla küçümsemelerini, saf salak sanmalarını, ağzımdan arada bir küfür kaçıyor diye edepsiz bellemelerini, sıkıldığımı söyleyince aman aman pek incinmelerini, inceliklerini, arkasından konuşmuyormuş gibi yapıp en yakınlarını gözlerini kırpmadan çekiştirmelerini, aldatmıyormuş gibi yapıp bacak aralamalarını, bilmiyormuş gibi yapıp laf çarpmalarını, kırılmamış gibi yapıp kin gütmelerini, hep ben, hep ben demiyormuş gibi yapıp dünyayı etraflarında döndürmelerini, her boku bildiğini sanıp cahilliklerini, "aslında", "bana soracak olursan", "sahi ben", "geçen gün ne oldu", "o var ya o" diye başlayan bir türlü bitmek bilmeyen cümlelerini, gülerken gözlerini kaçırmalarını, el sıkarken sıkmamalarını, öperken öpmemelerini, sarılırken sarılmamalarını, tüm insanca sandıkları iğrençliklerini, hepsini, her şeylerini unutmak ve bir gül yapıp kumaştan boyaya batıra batıra duvarları güllerle kaplamak istiyorum."
Sayfa 47 - Sel Yayıncılık
pasaj
Şiir sözcükleri dökülür apaçık bir arzuyla
Ansızın nasıl geldin gözlerimden?
Latife Kari / BAE
Sayfa 11 - Hayal YayınlarıKitabı okudu
pasaj
Kurşunu renklere karıştırır ve unuturuz
Şehir bu kurşuni rengin altında
Sen küçük bir geyik gibi koynurnda uyuyorsun
Pasajdaki kalabalıkların arasında
Geceden kalma ekmek ve ölümü bölüşürüm
Nerede karşılaşmıştık?
Latife Kari / BAE
Sayfa 11 - Hayal YayınlarıKitabı okudu
Refika-i hayatını, rahmet-i İlâhiye'nin munis, lâtif bir hediyesi olduğu cihetiyle sev ve muhabbet et. Fakat çabuk bozulan hüsn-ü suretine muhabbetini bağlama. Belki kadının en câzibedar, en tatlı güzelliği, kadınlığa mahsus bir letafet ve nezaket içindeki hüsn-ü sîretidir. Ve en kıymettar ve en şirin cemâli ise; ulvî, ciddî, samimî, nurânî şefkatidir. Şu cemâl-i şefkat ve hüsn-ü sîret, âhir hayata kadar devam eder, ziyadeleşir. Ve o zaîfe ve lâtîfe mahlukun hukuk-u hürmeti, o muhabbetle muhafaza edilir. Yoksa, hüsn-ü suretin zevâliyle, en muhtaç olduğu bir zamanda bîçare hakkını kaybeder.
Hanımlar Rehberi
Sayfa 80 - RnkKitabı okuyor
Ceplerinde yoksulluk bilgisi denen küstah bir kurbağa gezdirmiyor olsalar, hayatın kendilerine verilmediğini bile bile, başkalarının zalim dünyasında, ayakkabılarının uçlarına basarak sürekli bir korkuyla var olmayı göze alabilirler miydi?
Sayfa 12Kitabı okuyor
Yoksulluk ölüm kadar kesin ve keskin olan tek şeydir ve yoksullar, bu gerçeğin baskısına direnebilmek için, yoksul olmayanların asla öğrenemeyeceği sessiz işaretleri ve gizli dilleriyle yüzyıllardan beri durmamacasına mırıldanıyorlardır.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Benim yüküm pişmanlık değil, canım. Aldanmışlık.
Sayfa 116