İnsan kendini , tüm parçaları dağılmış Lego kentte gibi hissediyordu.
Denize açılmayan bir konteyner gemisi , para kaybeden işe yaramaz bir gemidir.
Erwan dinlemiyordu-idari işlerle alakalı boş sözler.
Planı bir anda Erwan'a saçma göründü. Her şeyden önce temelsiz varsayımlara dayanıyordu.
Buradaki her şey , insanı parazit konumuna indirgeyen olağandışı bir ölçekte cereyan ediyordu.
Uçuş boyunca uyumuştu ; şimdi de kafasının için suyla doluymuş gibiydi. Bu yolculuğu neden yaptığını bile zorlukla hatırlıyordu.
- Hep kaçık herifin biriydi.
- Bu olayla bağlantısı olduğunu düşünüyorum.
- Ne şekilde?
- Henüz bilmiyorum.
- Ne düşünüyorsun?
- Tanrı'nın intikamı ile bir Belle Epoque kaçığı arasında tereddüt yaşıyorum.
- Daha... akla yatkın bir üçüncü yol olmalı.
Morvan ona doğru eğilerek , alçak sesle devam etti :
- Beni bu işe bulaştırmak istiyor. Beni töhmet altına sokacak ipuçları bırakıyor , tanıdığım kişileri , kurban olarak seçiyor.
- Bir sızıntı var , dedi sonunda Morvan.
- Umarım benden şüphelenmiyorsundur.
- Otuz altı yıldan beri onu tanıyorum. Onu büyürken , olgunlaşırken bir metal gibi soğurken gördüm. Artık asla bozulmayacak bir alaşımdan yontuldu.
- Tam bir hurdacı gibi konuşuyorsun.
Kalbi normal ritmini buluyordu. Bedeni sakinleşiyordu.
- Ama bu iki salak boşanıyorlar.
- Bu konuda şüphe yok.
- Öyleyse planlarımız suya düşüyor.
- Bu alanda , evet.
- Sen ne istersen yap , ben işe dönüyorum.
- Babam dedi ki...
- Kapa çeneni.
Normal hayatta şiddet asla ya da neredeyse asla bir işe yaramaz.