Roman yazmak boşuna bir çabadır bence: hayatı değiştiremezsiniz.
Sayfa 85Kitabı okudu
Bir insanı neyin yiyip bitirdiğini asla bilemezsiniz. Belli bir kafa durumuna gelmişseniz en basit şeyler bile korkunç problemlere dönüşebilirler ve en kötü endişe/korku/acı yorğunluğu, açıklayamadığın, anlayamadığın, aklına bile gelmeyendir. Üstünüze metal bir levha gibi yığılır ve ondan kurtuluş yoktur.
Sayfa 122 - Metis Edebiyat
İnsan, hayatın gerçekleriyle karşılaşınca, bu çocukluk hevesleri de geçip gidiyordu kendiliğinden. Öyle demişti.
—Yoruldum artık, dedi dede. Hadi git de merak etmesinler.
"İnsanı önce kendi soyu yer bitirir, kendi cinsi yağmalar"
Sayfa 36 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
yüreğimin oradan kocaman bir taş kopmuş, ta içinde bir yerlere yuvarlanmıştı. göğsü sızlıyordu.
Sayfa 26Kitabı okuyor
insan, hayatın gerçekleriyle karşılaşınca, bu çocukluk hevesleri de geçip gidiyordu kendiliğinden. öyle demişti.
Sayfa 26Kitabı okuyor
Ne yapayım, yoksulluktan çok korkarım. Belki hep sınırında yaşadığımızdan.
' yanında çok rahattım, güvendeydim...öyle ki çoğu kere seni gerçekten tanıdım mı, bir düş müydü yoksa...bir daha görsem acaba...'
Sayfa 69
'Neden hiç yazmadın? O gün her şeyi konuşmuştuk, yoksa ondan mı? Yani artık konuşacak bir şey kalmadığından mı?'
Sayfa 68
'bir kediyle uyanmanın, güne girmenin güveni...kedisinin soluk, ihtiyar tüylerini okşadı, gözlerinin içine baktı, tıkabasa bir sevgiyle sonra sevgisini yutkundu.'
Sayfa 66
'–Çiçekler sizin mi?
–Benim.
–Hepsi mi?
– Hepsi.
–Ne yaparsınız bu kadar çiçeği?
–Satarım.
–Peki, ya beğenmezlerse?
–Beğendiririm. Neden beğenmesinler?'
Sayfa 15
Yapışkan,boğucu geçmiş günün bocalamalarından yorgun düşmüş akşamı.
Sayfa 99 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu