“Direniyorum, pişiyorum. Burası hayat mektebi..”
Sefer de tahammül de içimde ..
“Alnımıza ya tahammül ya sefer yazılmış. Bize sefer düştü.” diyerek eskinin omzunda sazı diyar diyar gezen âşıkları gibi kendini tozlu yollara vurdu.
-Bir şey yap barış olsun. İnsanlar kin ve nefretten uzaklaşsın. Bombalar patlamasın, çocuklar ölmesin.
-Ohooo, bana neredeyse dünyayı düzelt diyorsun.
-Öyle... Hadi Bir Şey Yap!
Sayfa 17Kitabı okudu
Fakir çocuklarının ilk hedefi kısa yoldan bir mektep bitirip işe girmek, ailesinin geçimine yardımcı olmak. Bunlar arasında ne cevherler var. Ama gelir farkı, bunun doğurduğu adaletsizlik çocukların harcanıp gitmesine sebep oluyor. Dramatik bir durum.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Yüreğinde bir sevda yarası bir de ideolojik çöküntü ile kendini taşraya atmıştı. Belki taşranın sadeliği, sessizliği, temizliği onu iyileştirecek.
Kimbilir.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Uzun süre dışarıyı seyretti. Sonbahar yaprakları sarı, turuncu çizgiler çizerek ağır ağır düşüyordu. “Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden” dedi içinden.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Dünyada ne adamlar var, yüzü insan, içi odun. Neyse.
"Kitapların da bir kaderi vardır."
"Ama solunan hava, yüzülen su, oturup kalktığın insan, yürüdüğün yol seni değiştirir."
"Hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır. Kurduğumuz düzen hep böyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur."
-Nereye gideceksin?
+Bilmiyorum.
-İyi... Bilmemek en iyisi.
Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır...
Ölüme ağlama. Kalbe bak. Hata ve isyan ile pişman, ibadet ve taat ile neşveli değilsen zaten ölüsün.
Kader teneffüs ettiğin her nefeste seninle...