Bunun bi üstü var mı? Çok hoş....
Nefes almak için pencereyi değil de, fotoğrafını açtığım zaman anladım sana yenildiğimi...
-Cemal Süreya
İnsanın bilgisi arttıkça cahile tahammülü azalır. Görgüsü arttıkça kabalığa sabrı tükenir. Vicdanı nispetinde haksızlıktan rahatsız olur. Bilgili, vicdanlı, geniş ufuklu ve nezaket sahibi insanlar vasat ortamlarda nefes alamazlar.
yıllanmış korkularım var benim.
hep yanı başımda duran,
günlük bir kitap gibi,
kapağını hiç açmasamda,
varlığını hep hatırlatan.
çok eski bir zamandı farz et
birini öldürmüşüm yanlışlıkla.
jandarma tutmuş bütün yolları.
katili vurun, emri vermiş komutan..
unutmuşum o an, karanlıktan dahi korktuğumu.
korkunun üstünde bir korku var.
annemi almışlar
Akgün Gökalp Taşkın’ın derisi kalın. Akgün Gökalp Taşkın’in derisinin içine hiçbir şey giremez. Akgün Gökalp Taşkın’ın derisi o kadar kalın ki uyumaz, ağlamaz, nefes alıp vermez, üzülmez, gülmez, korkmaz.
Şimdi değil belki yıllar sonra herkesin hayattaki en büyük yanılgılarını anlattığı bir masada aklıma geleceksin. Uzaklara dalacak gözlerim, sadece buruk bir gülümseme, uzun bir yutkunamayışla nefes alacağım ve göğsümde geçmişin yara izi. Gördüğüm en güzel yanılgısın sarılalım mı?
"Onun elini tutamayacaksın, asla kokusunu içine çekemeyeceksin ve ona sarılıp öpemeyeceksin. Bunlardan birini dahi yapmaya kalkıştığında o acı çekecek. Hangi erkek sevdiği kadının acı çekmesine dayanır ki? Ve hangi erkek sevdiği kadın yanında, yakınında ve bir nefes kadar uzağındayken ondan uzak durabilir? Söylesene Avcı, sen hiç dokunamayacağın bir kadını sever miydin? Sadece uzaktan izleyeceğin ama hiçbir zaman senin yanında uyanamayacak birini sever miydin?"
Sayfa 162Kitabı okudu
Kuş uçuşu
"Neden gitmedin?"
"Bir adam var. Çok sert, çok yakıcı. Ben bir yandan kendi yolumda yürümeye çalışırken bir de baktım ki ben, onun sevdiği, istediği kadar varım. O yoksa yokum. Aşk. Her hücreni aynı hisle doldurmak, her şeyi onun gözünden görmek, kendini bile, onun gözünden görmek. Aşk işte. Hayatını anlamlandıran şey. Bana yaşadığımı hissettiren şey, ama işte bazen öyle kavuruyor ki, nefes alamıyorum."
Lisette aceleyle yatağın başucuna kadar geriye kaçtı. Göz- lerini çevirdi. Daniel onu kalçalarından yakalayıp kendine çek- ti ve onu altına yatırdıktan sonra, geceliğini elinden alıp yere attı.
"Tekrar boşalmak ister misin?"
Yine mi? Lisette'i heyecan basarken aynı zamanda yanak- ları alev alev yandı. Daniel onu cevap verme
Sayfa 228
"Şaşırtıcı bir şekilde mükemmel," diye mırıldandı. "Cazi- beni hafife almışım."
Tam anlamıyla utanç verici olsa da bir göz tarafından ye- nip bitirilmek heyecan vericiydi. Huzursuzlanmaya başladığın- da, Daniel yırtarcasına gömleğini başından çekip çıkardı, daha sonra çizmelerini çıkarmak için eğildi. Gergin kasları bronz
Sayfa 224
Emanet sabırsız kuş, uçmak ister kafesten..
Nefes nefes zorlanır kafesin kilitleri,
Kurtulacak mı birgün çırpınarak sinemden ?
Bende gitsem onunla tutarak tüylerini..
Sen
Alamadığım nefes, duyamadığım ses
Göremediğim renk , hissedemediğim ahenk
Tadamadığım mutluluksun .
Pek de şaşılacak bir tespit değil herhalde?
Kıkırdıyor. Sana veriyorum.
Neyi veriyorsun?
Kontrolü Nikki. Ne istediğini söyle. Tam olarak ne istediğini söyle.
Senin dışında mı?
Nerene dokunmamı istersin? Ne hızla? Göğüs uçlarını ısırmamı mı istersin yoksa kulaklannı mı? Dilimi o
enfes deliğine daldırmamı mı istersin? Söyle Nikki. Bana ne
Sayfa 164
... büyük bir günah işlemişlerdi ve şimdi de en suçludan en suçsuza doğru cezalandırılıyorlardı. Sıra bir gün kendisine de gelecekti. Bunu hissedebiliyordu. Vera normalde inançlı bir kadın değildi ama geçmişten gelen kâbus asla peşlerini bırakmamıştı. O geceyi tekrar tekrar defalarca yaşamıştı kâbuslarında. Geçmiş bazen o kadar ağırlaşıp çökerdi ki insanın içine, akciğerler nefes alacak yer bulamazdı. Öylece otururdu içeride. Sadece ufak bir hata tüm hayatı kâbusa çevirebilirdi.
Sayfa 323Kitabı okudu
beni anlamanı öldür seni anlamamı bağışla
gözlerimiz ne kadar güzel ne kadar nefes nefes
herkeslere bakma herkesler havamıza astım
uzan tut kendine kalbinin tozlarını alacak bu bez
kalıyorsun,
onbinküsuruncukez... /
Alper Gencer