Kendimi feda ederek öldüm. Bir otel odasında, bir bodrumda, bir uçakta ve daha türlü mekanlarda. Kadın olmak kendini
feda etmekle öyle iç içeydi ki, çoğunluk, kadının bu yaptığının kendini feda etmek olduğunu göremedi bile. Kadınlar da kızlarını feda etmenin onları feda etmek olduğunu göremediler.
Bunca feda etmeden ve bunca feda edilmeden sonra şunu sormak isterim: Annem beni ne için feda etti? Annem, babam ve toplum, beni ne için feda etti? Beni tanımayan ve evliliğimin kısa sürdüğünü öğrenen insanlar, beni ne için feda edebiliyor hemen?
Okur Takip Önerileri
Ellerini beline koyuyor ve kahkahalar atarak şöyle diyordu:
"Hadi git... Hadi git kolaysa bakalım, nasıl gideceksin? Hiçbir
yere gidemezsin buradan, anladın mı, hiçbir yere! Hem, diyelim
ki gittin... Gitsen ailen döve döve geri getirir seni be! Hasta olduğunu bildikleri halde kakaladılar seni bana. Hadi git bakalım,
kapı orada. Hele bir git, neler anlatırım senin hakkında! Senin
gibi her gün ağlayan hasta bir insana mı inanacaklar, bana mı?
Sana inanacaklarını mı sanıyorsun sen?"
Ailemin beni döve döve geri getireceği iddiası bende buz
etkisi yapıyordu. Çünkü bir şekilde doğru olduğunu hissediyordum bu sözün. Son aylarda yaşadıklarım bana bunu göstermişti. Şu anda buradaysam, nedeni bu sözün az veya çok doğru
olmasıydı. Bu adam bana bu şekilde davranıyorsa, nedeni bu
sözün az veya çok doğru olmasıydı.
Aile açısından kimilerinin şanslı, kimilerinin şanssız olduğu
söylemini kabul etmiyoruz. Bir insanın hayatı şansa bırakılamaz. Bir insanın hayatı ona bakım verenlerin insafına bırakılamaz. "Şanssız" diye nitelendirdiğimiz çocuklar şanssız değiller,
istismarına ses çıkarmadığımız çocuklar onlar. O istismar, bizim. "Şanssızlık” diye nitelediğimiz her istismarın failiyiz.
"Evlilik bir kumardır," dediler; “Kimi kazanır, kimi kaybeder..."
"Evlilik bitmemeli." de dedi, bunu diyenler.
Çoğunluğun yanlış'a "doğru” dediği bir yerde, doğru olan
yanlışmış gibi görünür. Ama tüm dünya birleşip bir yanlış'a
"doğru” dese de, o yanlış, yine yanlış, yine yanlış. İçinizdeki ses yanlışın yanlış olduğunu biliyor. İçinizdeki ses yanlışın yanlış olduğunu biliyor. İçinizdeki ses...
Içinizdeki çocuğun sizden başka hiç kimsesi yok. Anladınız
mı, hiç kimsesi! Siz onu korumazsanız, hiç kimse korumaz o çocuğu sizin yerinize. Siz hayatınıza sahip çıkmazsanız, hiç kimse "Hayatını heba ettin. Teşekkür ederim," demez. "Vaktini heba ettin. Teşekkür ederiz," demez. Hayatta olmanın en önemli sorumluluğu, o çocuğa karşı. O çocuğu korumakta.