Li vê Stenbola kambax hemû der tejî insan e
Çar alîyê te insan be tu mirovekî nabînî
Qîreqîr û xirecir e deng e her der mîna dawet
Derdekî te hebe bêjî tu hevalekî nabînî
Nebêj li Stenbolê her kes dost û yar û heval in
Hevalê te her Xwedê ye negere kesî nabînî
Bizane warên xerîb nabitin welat kesî ra
Welat paxilê dê ye, ji warên dî xêr nabînî
İyi olmanın, birilerine iyi davranmanın mükâfatının iyilik görmek olduğunu sanıyor ve öyle umut ediyoruz. Ama hayat dönüp dolaşıyor ve iyiliğin bu dünyada bir mükâfatı ya da karşılığı olmadığını öğretiyor. O yüzden bu konuda umut etmemek gerekir Çünkü her üzüntü umuttan beslenir.
Hayattan umut etmeyi çıkardığımız zaman üzüntü ve kederin azaldığını görebiliriz. Ama biz insanoğluyuz, umut sonunda umutsuzluk vaat etse de kuşun uçmaya muhtaç ve hasret olduğu gibi biz de umuda muhtacız. Neyse arkadaşlar umutsuz yaşanmıyor. Umut fakirin ekmeği