Herkesin kendi inancına sahip olma hakkı vardır. Fakat mutluluk İçin insanın zihinsel olarak kendine sadakat göstermesi gereklidir. İmansızlık sadece inanç veya inançsızlıktan ibadet değildir; inanmadığı şeye inanmış gibi görünmeyi de kapsar.
Mutluluk istemi ikilidir, mutluluğun diyalektiği: ilahisel ve ağıtsal biçim. Biri işitilmemiş, eşi benzeri görülmemiş, saadetin doruğu olan; diğeri ise ebedi tekrar, aslının ebedi restorasyonu, ilk mutluluk olanıdır.
Yaşanmış bir olay sınırlıdır - her halükarda bir tecrübe katmanıyla sınırlıdır; hatırlanmış bir olay sınırsızdır, çünkü o sadece, kendisinden önce ve sonra yaşanmış her şeye bir anahtardır.