Tarz ve kişisel zevklerle statü iddiasında bulunma ya da daha amiyane bir tabirle hava atma merakının özellikle orta sınıflarda bulunmasının esas sebebi ise bu sınıfın mensuplarının tam anlamıyla iki arada bir derede kalmış olmaları. İlk olarak, üst sınıfların aksine bunlar "zevk”i tayin edecek kültürel sermayeden yoksun; aileden gelen bir habitus eksikliğinden, yüksek kültürü erkenden içselleştirememenin verdiği bir eziklikten bahsediyoruz. İyi bir eğitimle bile giderilemeyecek bu sonradan edinmişlik hissi, bu sınıfları belirli zevkleri ön plana çıkararak kendilerini alt sınıflardan ayırmaya itiyor. Bazen kitsche ya da sıradanlığa müdana etmek pahasına da olsa! Gerçekten bu kültürel sermaye ile doğup büyüyenlerde görülmeyecek bir tedirginlik içerisinde orta sınıf mensuplarının belirli sanat formlarına yöneldiklerini görüyoruz. Bourdieu'ye göre bunlar jazz, sinema ve fotoğrafçıİlk. Şimdi kendi kendinize sorun: Çevrenizdeki beyaz yakalıların ne kadarı Bourdieu'nün en üst kata koyduğu heykel, klasik müzik ve resimle ilgileniyor; ne kadarı bu üç sanatla?
Sayfa 82Kitabı okuyor
Akıllı olduğu söylenemezdi. Aptal da değildi. Eğilimlerine uygun her şeyi, iyi kötü ayırt etmeden beğendi. Üçüncü sınıf yerli romanlarla, Balzac ve Stendhal’i aynı zevkle okudu. Klasik müzik eğitimi görürken, Türkçe tangoları aynı heyecanla dinledi. Canı sıkıldığı zaman, başkalarının da canını sıkardı. Hayatın boşluğu, aşkın acıları ve ıstırap konusunda ucuz romanlardan ve tangolardan edindiği beylik düşünceleri vardı. Bu düşünceleri, hiçbir zaman hayatına uygulamadı. Yüksek yakalı gömlekler giyer, ip gibi kravatlar takardı. Orta boyluydu. Uzun boylu ve gösterişli bir insan izlenimi bırakmak için kazık yutmuş gibi yürürdü. Gülerken dişlerini göstermemeye çalışır, konuşurken, daha kısa görünsün diye eliyle çenesinin altını kapardı. Kendini beğeniyordu. Onu beğenmeyenlerin kendisini anlamadığı kanısındaydı. Kendini aldatırdı, başkalarına yalan söylerdi. Yalnız kaldığı zamanlar, bazen kendini kötülerdi: fakat, bunda da başarılı olamazdı.
Sayfa 314 - İletişim Sinan Yayınları İkinci Bölüm
18. yüzyıldaki Amerikan Bağımsızlık Savaşı, nasıl Avrupalı orta sınıf için uyanış çanını çaldı ise 19. yüzyılın Amerikan İç Savaşı da Avrupa işçi sınıfı için aynı şeyi yaptı.
Sayfa 19
"Batı İran'ı ezmek istemez, hatta sever"
Ş.Teoman Duralı
Daha önce "Lübnan bataklık olur" diyerek uyarmıştı. Felsefe profesörü Teoman Duralı şimdi de "Lübnan savaşı İran'a saldırının ön hazırlığı mı" sorusunu yanıtlıyor. "Yahudilerin en çok sevmeleri gereken millet Fars milleti olması lazım"
Kázım Karabekir ile Mustafa Kemal arasındaki kompleks ilişki konusunda da iki çift laf etmek elzemdir. 1919 yazında verdiği destekle Mustafa Kemal'in kariyerini ve belki de ülkenin bağımsızlığını kurtaran Kâzım Karabekir, ilerleyen tarihlerde onun birçok kararına şerh düșmekten geri durmayacaktır. ikili, olaylara hep farklı yaklaşmaktadır. Mustafa Kemal tüm ulus çapında bir direniş kurmak isterken, Erzurum' daki kolordusunun başındaki Kâzım Karabekir'in esas derdi doğu sınırını güvence altına almaktır. Mustafa Kemal, İstanbul ile arayı bozmaktan çekinmezken, Kâzım Karabekir gerekli uyarıları yaptıktan ve Damat Ferit Paşa hükümetini düşürdükten sonra inisiyatifin tekrar payitahta geçmesinden herhangi bir sikıntı duymamaktadır. Kısacası, Mustafa Kemal daha radikaldir. Bunun nedeni, biraz
sınıfsal biraz da durumsaldır. Sınıfsaldır, zira bir paşa çocuğu olan Kâzım Karabekir'in aksine Mustafa Kemal orta sınıf bir
aileden gelmektedir. Ancien régime ve temsilcisi saray, Selanikli bir gümrük memurunun oğlu için pek birşey ifade etmemektedir. Durumsaldır; zira Mustafa Kemal artık müstafi bir askerdir. Görevde olan Karabekir'in tersine daha radikal kararlar alabilir. Hatta böyle kararlar almakta
çıkarı bile vardır. Tarık bin Ziyad'ın gemileri yakmasının nedeni askerlerine artık geri dönüș olmadığını göstermek değil midir?"
Sayfa 46Kitabı okudu
Oysa korku, orta sınıf alışkanlığıydı. Korkutacak gücü olana zengin, korkacak bir şeyi kalmayana fakir denirdi. Orta sınıf elindeki kırıntıyı kaybetmekten, zincirlerini yağlayamamaktan korkarak yaşardı. Bu köydekiler fakirdi.
Sayfa 11
1847'de sosyalizm bir orta sınıf hareketi, komünizm ise bir işçi sınıfı hareketiydi.
Sayfa 104Kitabı okudu
Bu bakımdan bugünün Türkiyesi'nde birçok ailede üç kuşağın bir arada yaşamaması şu ekonomik krizde aslında ne kadar olumsuzdur. Üç kuşağın bir arada yaşa- masıyla, krizlerin var olduğu bir toplumda küçükler iyi bakılacak, terbiye edilecektir ve bu hayat pahalılığında ortak tencere kaynayacaktır. Bunu maalesef belirgin bir hayat ve dünya görüşüyle ve belirgin bir kutuplaşmayla aile bireyleri arasında yok edip ortadan kaldırıyoruz. Oysa orta sınıf Türk ailesi ekonomik bakımdan küçük çekirdek aileyi henüz kurup götürebilecek durumda değil.
Mutluluk mu? Ama mutluluk öyle orta sınıf bir şey ki! Nedir mutluluk? Hayatta ondan daha önemli o kadar!
Sayfa 349 - Plato Film YayınlarıKitabı okuyor
Yoksul ve orta sınıf para için çalışır. Zenginler parayı çalıştırır.
Sayfa 31 - AlfaKitabı okuyor
Bütün orta sınıf çalışanları gibi iş günlerinde hafta sonunu bekleyerek, hafta sonunu da iş günlerini özleyerek geçiriyorlardı. Ömürlerinin son dakikasının nasıl geldiğini anlayamayacaklardı bile. Sistemin zaferi.
Sayfa 82Kitabı okudu
Otuz sekizinde bir şarkının,filmin ya da kitabın hayatını değiştireceğine inanmak saçmalıktı. Aşırı zengin ya da fakir olmayı ummayacaklardı, bir süre daha sağlıklı kalmayı umacaklardı. Ortadaydılar, orta sınıf, orta yaş;aşırı mutlu olmadıkları için mutlu olacaklardı.
Sayfa 449Kitabı okudu
