''Bilmezler yalnız yaşamayanlar /Nasıl korku verir sessizlik insana'' diyen şair kimdir ?
Evet ,parmakları görmek istiyorum...Orhan Veli tabii...Hani şöyle bir kalıp vardır ya; şair ne güzel açıklamış yalnızlığı ,değil mi...
Yalnızlığın ötesi nedir ,diye soran olursa bu kez ben parmak kaldırırım.Daha doğrusu Özdemir Asaf'ın zaten kaldırmış olduğu parmağı, tutar bir daha kaldırırım
''İnsanın kendine mektup yazması/ve dönüp-dönüp onu okuması/Yalnızlığında ötesidir'' derim,susarım...
''ÖNCE'' şiirinin bir mısrasında şöyle diyor,Özdemir Asaf;
''Kent dayanıyor bahçenin duvarlarına,
Yeni bahçeler çiz, gözlerinin kuşlarına''
Bu Türk Mimarisinde öne çıkan bir detayı getirdi aklıma. Selimiye Camisi,Topkapı Sarayı,Anıtkabir ve daha bir çok cami, medrese, han, ev, köprü, kütüphane, türbe, kilise ve sinagogların duvarlarında çok sayıda örnekleri görülen kuş evleri.
Hayvan sevgisinin mimarimizde görülen en belirgin özelliklerinden biri bu.
Düşününce ne naif,ne güzel kuşlar için duvarlara bir de kuş evi yapmak.
Neden mi Özdemir Asaf'tan bahsederken konuyu buraya getirdim?
Çünkü onu başka bir şekilde anlatacak kelimem yok.Bir kelimeye bin anlam yükleyen birini kolayca anlatmak ne mümkün...
Şiiri bir mimari olarak düşündüğüm takdirde Özdemir Asaf'ın yeri kuş evi oluveriyor bende...
En az onun kadar naif,güzel,ince şiirleri.
Dokuza Kadar OnÖzdemir Asaf · Yapı Kredi Yayınları · 202321,8bin okunma
Bir ilkokul, okulun ilk günü. Birinci sınıf, öğretmenleriyle ilk kez karşılaşan çocukların kulaklarında; “şiir bilenler parmak kaldırsın” sözü çınlar. parmak kaldıran öğrencilerin sayısı, iki elin parmaklarını geçmez. Öğretmenleri sırayla hepsini çağırır. Tahtaya kalkan çocuk, başı ile sınıfı selamladıktan sonra şiirini okur, hazır ol
Sana bu güzellikler bizden kalsın,
Bugünlerden bir şeyler bizden kalsın..
Senden almak isterler,bizi söyle;
Geleni bize gönder,bizden alsın.
-Özdemir ASAF