Nefsimiz bize dünyayı unutturan her şeyi kötü farz ediyor ve ona inandırıyor bizi. Hüzünlenen insan Allah'ı hatırlar, derdi olan insan Allah'a sığınır, kederi olan Allah'tan yardım ister ya, işte nefsimiz bunu istemez. O vakit bunlar kötüdür diye vesvese verir gönlümüze. Bizde inanırız.