Çocukken ne mutluyuzdur. Işık, mantığın sesiyle nasıl da körelir. Bu hayatta taşı düşmüş yüzükler gibi dolaniyoruz. Ama sonra bir gün, bir yerden köşeyi dönüyoruz ve bir de bakıyoruz ki karşımızda, yerde yatıyor; mücevher gibi kesilmiş, ışıl ışıl bir kan damlası… Hayalet değil gerçek. Dokunup rahatsız edersek yok olabilir. Ama bir adım atmazsak da, hiçbir şey düzelmeyecek. Bu bilmeceyi nasıl çözeceğiz? Bir yolu var.Dua edin. Kendi duanızı söyleyin. Nasıl söylerseniz söyleyin, fark etmez. Çünkü bittiğinde, saklamaya değer tek mücevhere, bağışlamaya değer tek tohuma siz sahip olacaksınız.
Sayfa 75Kitabı okudu
Sessizlik. Geçip giden arabalar. Metronun gürültüsü. Seher vaktini çağıran kuşlar. Eve gitmek istiyorum diye sızlandım. Oysa evdeydim zaten.
Sayfa 33
"Hadi, fotoğraflarını çek," dedi kadın, hayretler içerisindeki kocasına. "Sanatçılar galiba."
"Hadi canım," dedi, omuz silkerek. "Bunlar çoluk çocuk."
Sayfa 45Kitabı okuyor
O kadar çok ağladım ki, Robert müşfik bir edayla bana Sulugöz demeye başladı.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Uyandığımızda o çarpık gülümsemesiyle karşılaşınca, onun benim şövalyem olduğunu anladım.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Hiç tereddüt etmeden resmi bana verdi ve o an, bu küçük zaman diliminde anladım ki, her ikimiz de yalnızlığımızı geride bırakmış ve yerine güven duygusunu koymuştuk.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Onunla kendimi nasıl bu kadar rahat hissettiğime şaşırdım.
Sayfa 39Kitabı okuyor
Çocukken ne mutluyuzdur. Işık, mantığın sesiyle nasıl da korelir. Bu hayatta taşı düşmüş yüzükler gibi dolanıyoruz. Ama sonra bir gün, bir yerden köşeyi dönüyoruz ve bir de bakıyoruz ki karşımızda, yerde yatıyor; mücevher gibi kesilmiş, ışıl ışıl bir kan damlası... Hayalet değil, gerçek. Dokunup rahatsız edersek yok olabilir. Ama bir adım atmazsak da hiçbir şey düzelmeyecek. Bu bulmacayı nasıl çözeceğiz? Bir yolu var. Dua edin. Kendi duanızı söyleyin. Nasıl söylerseniz söyleyin, fark etmez. Çünkü bittiğinde, saklamaya değer tek mücevhere, bağışlamaya değer tek tohuma siz sahip olacaksın.
Venüs'ün bir yıldızdan fazlası olduğunu söyledi. "Eve döneceğim günü bekliyorum" dedi.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Önce insanın evrendeki yeri, sonra da insanın iç evreni üzerine bir ders verdi.
Sayfa 28Kitabı okuyor
...kimseyi bastırmaya çalışmayan, basit anlamda özgürlük.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Fakat tek bir şeyden emindi. O bir sanatçıydı.
Sayfa 22Kitabı okuyor
Güzel oldu diye düşündü, hafif bir pişmanlıkla. Çünkü onun gördüklerini hiç kimse, ne görebilecek, ne de anlayabilecekti. Bu duyguya alışmıştı. Hayatı boyunca bunu tecrübe etmişti; ne var ki geçmişte, bu durum sanki onun hatasıymışçasına telafi etmeye uğraşmıştı. Uyumlu davranmış, ödün vermiş, babasının, öğretmenlerinin ve yaşıtlarının onayını alabilmek için çabalamıştı.
Sayfa 21Kitabı okuyor
parça parça kurtuluyoruz adına zaman dediğimiz tiranlıktan.
Sayfa 223Kitabı okudu
