Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
«Insanın hayal dünyası öyle başat ki - yine Joana- kurduğu tüm dünya, yaratımın kullanışlı olmasında ve sonuçları ihtiyaçlarla uyumlu olan bir plandan doğmasında değil, güzelliğinde doğrulanıyor. Bu nedenle insanı var olan düşüncelerle ve kurumlarla birleştirmek için tasarlanmış çarelerin çokluğundan geçilmediğini -örneğin eğitim çok zor- ve insanın hep inşa ettiği dünyanın dışında kaldığını görüyoruz. İnsan içinde yaşamaktan çok bakmak için evler inşa ediyor. Çünkü her şey ilhamın yolunu izliyor. Determinizm sonuçların determinizmi değil, dar bir sebepler determinizmi. Oynamak, uydurmak, karıncayı yuvasına kadar takip etmek, sonucu görmek için suyu limon suyu ile karıştırmak, küçükken yaptığın bunlardır ve büyüdüğünde de. Yüksek bir pragmatizme ve materyalizme vardığımızı düşünmek hata olur. Aslında pragmatizm -gerçek bir belirli sonu amaçlayan plan- bir kavrama, istikrar, mutluluk ve insanın başarabileceği en büyük uyum zaferi olurdu. Ama bir şeyleri "şöyle olsun" diye yapmak, gerçekle yüzleşince, insandan beklenemeyecek bir mükemmellik seviyesi gibi geliyor bana. Tüm inşası "çünkü" ile başlıyor. Merak, zevk, hayal gücü -modern dünyayı şekillendiren bunlar. İlhamı takip ederek, içerikleri karıştırıyor, karışımlar yaratıyor. Trajedisi: kendini onlarla beslemek zorunda olması. Bir hayatta hayal kurup başka bir hayatta var olabileceğine emin. Bu diğeri gerçekten de devam ediyor, ama onun hayal edilende saflaşması yavaş işliyor ve yalnız adam bir tarafta baş döndürücü düşünceyi diğer tarafta gerçek hayatın huzurunu bulamıyor. İnsan ceza yokken düşünemez.»
Sayfa 104
Samle Çağla yazdı...
MEHMET BİNBOĞA’NIN, “ŞİİRKENT'İN NARÇİÇEĞİ” ADLI ROMANI HAKKINDA BİR İNCELEME DENEMESİ...Samle Çağla
Mehmet Binboğa'nın geçen yıl birinci cildi yayımlanan "Efelya" seri romanının ikinci cildi, "Şiirkent'in Narçiçeği" adıyla İzan Yayınlarından çıktı. Kitabın kapak dizaynı, Efelya'da
Ağlayarak bitirdiğim bir yolculuk daha…
Hayatın ne zaman karşımıza neleri, kimleri çıkaracağını bilmeden yaşıyoruz. Belki de hayat en büyük sınavını burada bize sunuyor. Geçmiş ile ne kadar bağlantımızı keserek yaşıyoruz desek de geçmişimiz sınavlar, yaşadığımız duygu karmaşaları, üzüntüler, içsel savaşlar hepsi geçmiş ve neslimize ait olabileceği gerçeğini bize unutturmak da.
Çok güzel bir karakter yaratmış yazar ben ona “P” dedim kitap boyunca . Sevmenin, mutlu etmenin, insanın hayatına dokunmanın nasıl olacağını bir defa daha görmemi sağladı. Bir plan var hepimizle ilgili ve biz onun aslında işlediğinin farkında olmadan o kadar küçük durumlara can sıkıp, çizgiler çekiyoruz ki. Kendimi de çok sorgulattı bana bu kitap. Kafamın içinde karmaşıklıklar yaşıyorsa kabuğumu kırma halimin devam etmesi durumudur bu. Ki bu P’nin de dediği gibi ‘Plan işliyor.’ demek.
Affetmek yola devam etmek için ilk kural ama en önemlisi de kendi özgürlüğünüz için. Kimlere ne kadar dokundunuz kimler size nasıl dokundu?
Ama hayatı en ufak da olsa yalan üzerinde yaşamamak lazım. Bazen sevdiklerimiz için ve çok sevdiğimiz için söylediğimiz yalan aslında kendimize yaptığımız en sert duvar olarak çıkıyor karşımıza. Sevdiklerimizden ve yaşayacağımız mutlu hayattan uzak kalmak ile sonuçlanıyor. Nefes alıyorsak plan işliyor demektir.
Yaşamadan Ölmeyeceğim
Nefes al canım, plan daima çok güzel işliyor!
SIFIRIN ALTINDA YAŞAM
Şimdi kalkıp gidiyorum,
Aklımda hiç bir plan yok.
Ne ederim bilmeden gittiğim bu yol,
Kaç ortaklı hayatına dahil etti acaba beni?
Ve şimdi gidiyorum,
Bu gidişlerim gidiş kalıbı içinde ama,
Belki kaç kurtuluş var muamma.
Defaatle geçtiğim yollar bir gün bile şaşırtmadan,
Döngüsüne dönüyorum dünyada.
Yarından habersizim bugün de bir değişik,
Hep
Düşünüyorum. Okunacak çok kitap, izlenecek çok film, öğrenilecek çok bilgi var. Çok dergi, çok roman, çok şiir, çok tiyatro, çok ilim, çok çok, her şeyden çok. Zaman hızlı ve geçen her dakika içine işliyor insanın, neden boşa geçti ? Doluysa neden bu boşluk, boşsa zihinde neden “Hadi yenileri gelmeli” hissi uyanıyor ? Düşünme vakti, boşlukların değerlendirilme, zamanının bereketlendirilme vakti. Bazen yetersiz geliyor insan kendine, toparlanmak için bir plan, bir el, bir dokunuş, bir kitap, bir söz, bir, bir , bir ? Onu fark edersen doğrulup harekete geçecek takati bulacak ve tamamlanmaya başlayacaksın. Yeni fikirlere gebe olacak zihnin. Sonrasında yenilikler peş peşe doğacak.
🍂gonca..
13.4.20/Çankırı