Sevgi alma ve sevgi verme yeteneğinden yoksun olan bir zeka, zihinsel ve ahlaki çöküşe, nevroza ve muhtemelen psikoza bile yol açar. Ve ben-merkezci bi amaca odaklanan ve insan ilişkilerini dışlayan bir beynin, sadece şiddete ve acıya neden olacağını da eklemek istiyorum.
Sayfa 168Kitabı okuyor
Sevgi özü gürleştirdiği için insanı özgürleştirir, tutku ise tutuklar ve köleleştirir. Tutkunun adını sevgi koyanlar, iki kişilik yalnızlığı sevgi sanmakla sevgiye de haksızlık yapmaktadırlar.
Sayfa 231Kitabı okuyor
"Bir yalan söyle bir gerçek bul." Sanki gerçeğin bulunmasında ikiyüzlülükten başka yol yokmuş gibi.
İspanyolcada iğneli bir atasözü.Kitabı okuyor
Hiç kimse ağzı sıkılığın etekleri ya da uzantısı olan ikiyüzlülüğe birazcık yer ayırmadan giz saklayamaz.
Çalçene kişilere gelince, bunlar çoğunlukla kof, her şeye kolayca inanan kimselerdir: çünkü bildiği gizli bir şeyi söyleyen, bilmediğini de söyler.
O, heç vaxt özünü insan cütlüyüne əzab verən sualla üzməyib: o məni sevirmi? O kimisə məndən daha çox sevibmi? O, məni mən onu sevdiyimdən daha çoxmu sevir? Ola bilsin,
məhəbbətə yönəldilən bütün bu suallar onu ölçür, yoxlayır, sınağa çəkir, az qala, onu elə başlanğıcında məhv eləyir. Ola bilsin, biz məhz ona görə sevməyə qadir deyilik ki, heç bir mənfəət güdmədən özümüzü ona vermək, yalnız onun yanımızda olması ilə kifayətlənmək əvəzinə, sevimli olmaq arzusuyla alışıb yanırıq, yəni başqasından nəsə (sevgi) umuruq.
Sayfa 322Kitabı okuyor
Erdem de hiç kuşkusuz, en güzel kokuyu yakıldığı ya da ezildiği zaman veren değerli tütsülere benzer; gerçekte mutluluk çok çok kötülüğü, mutsuzluk da erdemi doğurur.
Pompa mortis magis terret, quam mors ipsa.
Ölümün çevresinde koparılan yaygara, ölümün kendisinden daha çok korkutur.Kitabı okuyor
İyice ölçüp biçtikten sonra bir kimsenin yalan söylediğini ileri sürmek, onun Tanrıya karşı gözüpek, insanlara karşı ise ödlek bir kişi olduğunu söylemektir, çünkü yalan Tanrı ile yüz yüzedir, ama insanla yüz yüze gelmekten ürker.
Montaigne / PlutarkhosKitabı okuyor
İnsan ruhunun acımayı bilmesi, Tanrının istemine sığınması, gerçeğin ekseni çevresinde dönmesi, hiç kuşkusuz yeryüzünde erişilmiş bir cennettir.
Yalanın tutunmasına yol açan şey, insanların gerçeği bulmak için göze almaları gereken güçlükler ile emek, ya da bir kez bulunduktan sonra gerçeğin insan kafasına yükleyeceği zorunluluklar değil, yalanın kendisine duyulan doğal ama cılk bir sevgidir.
Kuşkusuz, uçarılıktan hoşlanarak kesin bir inancı benimsemeyi boyunduruk altına girmek sayan, gerek düşüncelerinde gerekse davranışlarında özgür kalmak isteyen kişiler vardır.
"Bu gözü kara öfke anında tüm çocukluğunu -içinde güven, sevgi, inanç, saygı adına ne varsa hepsini- ağlayarak boşalttı."
Sayfa 49Kitabı okuyor
