Yolumu kaybeder,patikalari birbirine karıştırır ve aramaktan yorularak,dişlerimi sıkarak ormanın daha sık kesimine dalardim; yosunlarin ve bir bataklığın kaypak toprakları üstünde yürürdüm gelişigüzel ve sonunda yolumu bulurdum mutlaka!
İyiler mutsuzdu ve hepsinde de, onlardan daha mutlu ve talihli olan kötüler tarafından eziyet görüyorlardı.Ama sonunda ne olduğu pek anlaşılmayan bir şey kötülerin hakkından geliyor ve iyiler mutlaka zafere ulaşıyordu .
Birbirini seven insanların gözlerinde bambaşka bir ifade olduğunun, yüreklerinin iyilikle dolup taştığının farkına variyordum; insanların yüreğinde böyle bir sevinç görmek her zaman hoşuma gidiyordu.