Bir seni bildim yüreğime en yakın olan, ne garip ki sende yalnızlığımı buldum. İnsanlar gördüm etrafımda, sözleri tatlı, iltifatla süslü bakışlarıyla yaklaşıyorlardı. Sen gönül gözümü açtın insanların kendi kendisinin kuluna dönüştüğünü gördüm
Şimdi, sensiz tek başıma ruhumun sarp ve kayalık yollarından tırmanacağım. Varsın aç kalayım, yüreğim kavrulsun susuzluktan ve ölüp yok olayım; yeter ki sensiz uzanmasın ruhum makam-ı mahşere.