Aylin Köse
@sknly
36 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
...gözyaşlarımızdan utanmamızın gereği yoktu; çünkü gözyaşları insanın cesaretlerden en büyüğü olan acı çekme cesaretine sahip olduğunun kanıtıdır.
Sayfa 89Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Tanrı'nın hiçbir gözyaşını unutmadığı Zebur'da (Psalms) yazmıyor mu? Belki de çektiklerinin hiçbiri boşa değildi."*
*Çektiğim acıları kaydettin; gözyaşlarımı tulumunda biriktirdin! Bunlar defterinde yazılı değil mi? (Psalm 56.)
Sayfa 124Kitabı okudu
İyi geceler
"Affectus, qui passio est, desinit esse passio simulatque eius claram et distinctam formamus ideam." Yani, bize acı veren duygular, onun berrak ve kesin bir resmini çizdiğimiz anda acı olmaktan çıkar.
Sayfa 85Kitabı okudu
Gelecekte bir hedef göremediği için kendini çöküşe teslim eden insan, geçmişe dönük düşüncelerle meşgul olmaya başlar.
Sayfa 82Kitabı okudu
"Beni korkutan tek şey çektiklerime değmeyecek olmaktır"
Sayfa 77Kitabı okudu
"Beni kalbinde bir mühür gibi taşı, sevgi ölüm kadar güçlüdür."
Sayfa 51Kitabı okudu
Artık çok iyi öğrendiğim tek bir şey biliyordum: Sevgi fiziksel bir varlık olarak, sevilen kişiden çok daha öteye gidiyordu. En derin anlamını tinsel varlıkta, iç benlikte buluyordu. Onun gerçekten var olup olmadığı, yaşayıp yaşamadığı önemini bir ölçüde yitiriyordu.
Sayfa 51Kitabı okudu
Okurken dahi gülümsetiyor.
Elinde hiçbir şeyi kalmamış bir insanın dahi, kısacık bir an için bile olsa, sevdiğine ilişkin düşüncelerden nasıl mutluluk duyabileceğini anladım.
Sayfa 50Kitabı okudu
Bir benzerlik kurmak gerekirse, insanın acısı gazın hareketine benziyordu. Belli miktarda gaz, boş bir kutuya pompalandığında kutu ne kadar büyük olursa olsun onu tamamen ve eşit dağılım göstererek doldurur. Aynı şekilde ıstırap da ister küçük ister büyük olsun insan ruhunu ve bilincini tamamen doldurur.
Sayfa 56Kitabı okudu
Korkunç bir kabus gördüğü bariz olan ve yatağında çırpınıp duran bir arkadaşımın iniltilerine uyandığım geceyi hiç unutmam. Kabus ve bilinç yoksunluğu nöbetlerinden mustarip olan insanlara her zaman üzüldüğüm için zavallı adamı uyandırmak istedim. Ansızın yapmak üzere olduğum şeyden korkup, adamı uyandırmak üzere uzattığım elimi geri çektim. O sırada hiçbir rüyanın, ne kadar korkunç olursa olsun kampın bizi çevreleyen gerçekliğinden daha dehşet verici olamayacağını anlamıştım ve ona bunu hatırlatmak istemedim.
Sayfa 42Kitabı okudu
Bir gün kar fırtınasında, tren yolunda çalışıyordum. Havaya rağmen çalışmak zorundaydık. Yolu mıcırla doldurmak için çok uğraşıyordum çünkü ısınmanın tek yolu buydu. Sadece bir anlığına nefes almak için küreğime yaslanıp durdum. Ne yazık ki gardiyan o sırada bana bakmış ve kaytardığımı zannetmişti. Bana verdiği acı, hakaretlerden veya darbelerden kaynaklanmadı. Gardiyan, karşısında duran ve belli belirsiz bir insan biçiminde olan sefil varlığın, bir şey söyleme hatta küfür etme zahmetine bile değmeyeceğini düşünmüştü. Bunun yerine bir taş alıp bana attı. Bu bana, bir canavarın veya bir evcil hayvanın yani seninle ceza veremeyeceğin kadar az ortak noktası olan bir yaratığın dikkatini çekerek işe devam etmesini sağlamak için yapılacak bir şey gibi göründü.
Sayfa 37Kitabı okudu
...iz bırakmayan bir darbe, başka bir durumda iz bırakan bir darbeden daha çok acıtabilir.
Sayfa 37Kitabı okudu