Daha önce defalarca ölümle burun buruna gelmiştim, defalarca beni kovalamıştı ve ben de ondan defalarca kaçmıştım ama şimdi ölümü ilk defa bu kadar gerçekçi, yanımda nefes alıyormuş gibi hissediyordum. Azrail'in nefesi omzumun üzerindeydi, silahı tutan elimdeydi, tetiğe dokunan parmağımdaydı.
Azrail'in elleri saçlarımda dolaşıyordu ve Azrail'in nefesi annemin alnımı öpen şefkatli dudaklarındaydı.
Yine ölecektim, biliyordum çünkü artık kaldıramazdım, ben kaldırsam çocukluğum kaldıramazdı. Beşinci yaşım, altıncı yaşım ve yedinci yaşım. Onlar kaldıramazdı. Saçları dalgalı, korkak, dizlerinin üzerine çökmüş çocuğu kaldıramazdı.
Ben kendime bütün kötülükleri yapabilirdim ama artık o kız çocuğuna böyle bir kötülük yapamazdım.
Sayfa 260Kitabı okuyor
Dışarı çıkarken el eleydiler, uzun bir ayrılıktan sonra buluşmuş âşıklar gibi. Sokak ortasında öpüştüler, gelip geçenlerden birkaçı kızgın gözlerle baktılar onlara. Yarattıkları rahatsızlık ve uyandırdıkları arzular ikisini de gülümsetiyordu; böyle olduğunu biliyorlardı, aslında bu insanların da onlar gibi davranmak için içi gidiyordu, kızılacak bir şey varsa, o da bu ikiyüzlülüktü.
Martılar
"Martılar ki sokak çocuklarıdır denizin."
Can Yücel - Martılar ki
Sayfa 158 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
Birisi ölür ardından başkaları da ölür. Yaşamaya devam eden sadece zamandır ve zaman senin çocukluğunu da öldürür.
30/12/98
GECE NÖBETİ
.....
artık daha az seviyorum seni unutur gibi, ölür gibi daha az yeniden ödetiyorum kendime onca aşkın öğretemediğini
kolay değildi
yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben kaç acı birden imtihan etti beni
bir tek gece vardır insanın hayatında ömür boyu sürer nöbeti
bu da öyleydi, iyi ol, sağ ol, uzak ol
Ama bir daha görme beni.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Yankı Sarca vicdanımı sızlatacak kadar iyi, vicdansızlığıyla beni mahvedecek kadar kötü birisiydi. Yarattıkları hapishanesi bunun en büyük kanıtıydı.
Sayfa 238Kitabı okuyor
Uyuşamayız, yollarımız ayrı;
Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi;
bir çıkış yolu bulmaya çalışıyordum, ama ne olursa olsun hepsi aynı kapıya çıkıyordu: Çıkmaz sokak.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Olduğu yerde döndüğünü hissetti; rıhtıma çarpan bir gemi gibi bir iki kere sallandıktan sonra yerine oturdu, gözlerini açtı. Karanlığı gördü. Gözlerimi açtım mı? Hayır, gerçek karanlık bu kadar karanlık olamaz. Birkaç kere daha gözlərini açtığını düşündü; sonunda, beyaz bez perdelerden sızan ışığı, sokak lambasının ışığını gördü. Sonra, rüyanın korkusuyla yatağa bağlı duran vücudunu seyretti. Korkunç bir rüya gördüm. Nasıldı? Aklımı toparlamalıyım.
Zaman gözlerimi değiştirdikten sonra
bir yabancı gibi gördüm
mutsuzluktan bir türlü büyümeyen çocukluğumu
Bir kelimede anlatmak mümkün mü kendini
Bir kelime bile etmez binlerce duygu
Kaç hikayede kıydın kendine
bir aşk için
