"Her şeyini kaybettiğinde sesinin ne kadar az çıktığına şaşırırsın."
"Bir fabrikayı yok edebilirsin ama hemen ardından bir yenisi inşa ederler. Ancak yok edilen şey bir hayat olduğunda bunun geri dönüşü yoktur. O insanı geri getiremezsin."
Okur Takip Önerileri
Kendimizi eğlendirecek bir şeyler bulmak, bir şeyler uydurmak zorundaydık çünkü hayatlarımızdan geriye ne gerçek hikayelerimiz, ne hayallerimiz, ne de gelecek planlarımız kalmıştı.
Tüm bu acıyı yaşıyor ama hiçbir faydasını görmüyordum.
Konu yetişkinler olunca en iyisi onlarla hiç konuşmamaktı. Duydukları şeyleri tamamen farklı yorumlamak gibi bir alışkanlıkları vardı nedense. Onlara seni incitmeleri için fırsat vermenin bir alemi yoktu.
Her şeyi çaresizce içimde tutmaya çabalarken soluk soluğa kalmıştım.
Her taraftan bizi takip eden bakışları üzerimizde hissetmek, her zamanki gibi sinir bozucuydu.
Hayal kurmak sonunda hayal kırıklığına, hayal kırıklığı da öyle kolayca atlatılmayan sıkıntılı bulanımlara yol açardı. Siyaha yem olmaktansa grinin sınırlarında kalmak daha iyiydi.
Neden yalan söylediğimi bilmiyorum. Sanırım gerçeğin kendisinden daha kolay olduğu için. Ya da belki o yalanın küçük bir parçası, sanki o an gerçekten doğruymuş gibi geldiği için.
Cevaplanması gereken sorular vardı.
Şu an her şey, hiç kimsem ya da tutunacak hiçbir şeyim olmadan yapayalnız kalmaktan daha iyiydi.
Artık hiçbir şeyin önemi kalmamıştı. O kadar uzaktım ki olan bitenlere. Sanki dünya beni tek ve derin bir nefesle içine çekip hapsetmişti.
"Kimsenin mükemmel olmaması, birbirmizi dinlemeyeceğimiz, daha iyi biri olmayacağımız anlamına gelmez."
Yok etmek, yaratmaktan daima daha kolaydı.