"Nasıl oluyor da böylesi bahtsız anlardan bir türlü kurtulamıyoruz? Hayattayken de ölüyken de peşini bırakmıyor insanın" diye söylendim.
"Aldığımız yaralar yüzünden muhtemelen."
"Böyle bir hayatın sonunda ölüm vardır," dedi Rüzgârın ve Kumların Hükümdarı.
Prenses başını yukarı aşağı salladı. "Biliyorum ama ölüm gelene kadar yaşanacak bir ömür de var."
Güzel anlara dair bir beklentimiz kalmamıştı, kötü olanlarıysa dilemek istemiyorduk. Bir şey bekliyorduk ama ne beklediğimizi bile bilmiyorduk. Bir geleceğimiz yoktu. Yaşamaya dair bildiğimiz her şey geçmişte hapsolmuştu.
Bazıları şok edici bir olayın ardından ışıltılı geçmişlerinde hapsolurlar, öyle ki, yaşadıklarını ancak kendileri için büyük anlamı olan bir anın içindeyken hissederler.