Bir yerde durmasını bilmelisin. Anla kavruktur geçmişin kör alevleri. Zaten geçmiş dediğin ucu kırık üç beş sızı. Şimdi sus yüreğim içindeki kuşların cesedi konuşsun bu gece. Kar yığını bir şehrin kakülünde sarkıyor hasretim, esirgeme benden ay gözlerini, bil ki Adem bile cennetsizliği ile hatırladı Havva’sını. Dağları duymak istiyorsan ırmaklarda durulanmalısın.