Tenhalığı seviyorum. Sık görüşülmeyen ama bağı da koparılmayan dostlukları. Sakin mekanları, az rastlanılmayı, kendimle kalmayı, kendimi saklamayı ve de sınırlarımı...
Tezer Özlü
O yaz günü, Sirkeci Garı'nda günümü geçirirken insanların ve erkeğin öğrenilmesinin bu denli güç olduğunu bilmiyordum. Erkeği öğrenmek için çok erkek tanımak gerektiğini de bilmiyordum. Mutluluğun, insanın kendi kendisiyle hoşnut olmasıyla başlayacağını da bilmiyordum.
Sayfa 31 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Öğrendiklerimi unutacağım. Okulun önünden bir daha hiç geçmeyeceğim. Çıkmaz sokağa ve öğretmen ana babaya da dönmek istemiyorum. Benimle evlenmek isteyen, ağabeyimin arkadaşlarından biri var. Beni seviyor. Eve dönmemek için ona gideceğim. Plaklarım, kitaplarım olur. İstediğimi okurum, istediğim zaman yatarım, istediğim zaman evden çıkarım. Yalnız geceler de biter. Çocukluğun soğuk geceleri de.
Sayfa 30 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Yaşam, şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması, gerçeğine inilmesi ilerideki yıllara atılan bir yabancı öğe gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derslerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor. Her an belirtilen bir öğretiye, bizler hep hazırlanıyoruz. Neye?
Sayfa 23 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Çoğu kez insan yaşamı , yaşanmış coşkuların anısı ilede geçer .
Sayfa 51Kitabı okuyor
Zaman zaman kendime nerede olduğumu soruyorum.
Sayfa 55
Özlem duygusu bende giderek ölüyor. Ancak çok sık görüştüğümü ya da ölenleri özlüyorum.
Bu yaz gene eski yazlara mı benzeyecek? O akşamüzerleri, yalnızlıkla geçiştirilmiş uzun yaz günlerinin, bir şeyler yaşanmak istenen- gene de olağanüstü bir şeyin yaşanamayacağı önceden bilinen, akşamüzerleriydi.
Şimdi gene evdeydim. Kendim hakkında karar vermekten yoksunum. Sanki bir eşyayım. Konuşup, fısıldaşıp, istedikleri yere koyuyorlar beni.
Birkaç yılda yabancılaştığım İstanbul kentinin büyük boyutları içinde yalnızım.
Ben, belli bir ülkesi olmayan insanlardanım.
Şunu öğrenmelisin: Sen hiçbir işe yaramaz değilsin. Seni senden çalan toplumdur.
Hiç kimseyle birlikte yaşlanmak istemiyorum. Kendimle bile.
Beni yaşamcıl kılmakla en büyük ölümlerin en derin acılarını bana vermemiş mi bu insan olma çabası?