Yaş ilerledikçe insanın taşıdığı umutlar da değişiyor, hatta her zaman baktığınız gökyüzü bile farklı geliyor insana. Eskiden sanki her şeyi yapabilirmişsin gibi gelirken sonra anlıyorsun belli bir noktaya kadar yetebildiğini. Bazen kabulleniyor bu durumu insan bazen de umutsuzluğa kapılıyor.
Solanin kitabındaki karakterlerde gençlik yıllarından yetişkinliğe geçerken sorguluyorlar hayatlarını. Kim olduklarını, geleceklerinin nasıl olacağını ve yaşanan olaylar çerçevesinde serpilmelerini okuyoruz. Ben kendimi buldum kitapta sanırım. Hayatımın karmaşık bir dönemini yaşarken aslında bu dünya da tek olmadığımı bir daha hatırladım. Okumak bana iyi geldi. Kim bilir belki size de iyi hissettirir.
Bir grup arkadaşın dünyayı yerinden oynatabileceklerini düşünürken nasıl gerçek hayatın girdabında hayatta kalmaya çalıştıklarını anlatıyor ama size biraz umutsuz gelmiş olsa da öyle düşünmeyin. Okuduktan sonra insanı tuhaf bir huzura sürükleyen kitap.
Okuduğum için memnunum.
