İbrahim Türker
@turkerist
Öğretmen
Dokuz Eylül Üniversitesi
Sakarya
Bolu, 30 Mart 1994
225 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
ama vakit tek bir sonsuz an halindeydi, acı beni ezerek lokmaya çeviren taşlar gibiydi.
Böyle de gidecek, diye düşündüm, böyle sürüp gidecek, sonsuza dek aynı kalacak.
Hepimiz elimizden geldiğince katlanıyoruz.
Okur Takip Önerileri
Bir engereğe avucunuzdan yemek yemeyi öğretebilirsiniz ama ısırma arzusunu içinden söküp alamazsınız.
Ama yalnız bir yaşamda, bir başka ruhun sizinkinin yanına damladığı ender anlar vardır, yıldızların senede bir defa yeryüzüne sürünüp geçmesi gibi.
Nefesim boğazımda çırpınıyor. Böyle bir yazgının yükü altında nasıl yaşayabilirim?
Unutmasına yardım ederdim. Bazı insanların dünyaya sadece bir mevsimliğine dokunan takımyıldızlar gibi olduğunu söylerdim.
Ne kadar şanslı olduğumu biliyorum, şansımın fazlalığından sersem gibiyim, her tarafımdan şans akıyor, şansla sarhoşum. Karanlıkta bazen hayatımın kırılganlığından, incecik nefesinden ötürü dehşete düşmüş olarak uyanıyorum.
Gençken dünyadaki bütün duyguları ilk hissedenin biz olduğumuzu zannederiz.
Görünenlerin pürüzsüz, tanıdık yüzü altında, dünyayı ikiye ayırmak üzere bekleyen bir başka yüz vardır.
Dünyanın doğal düzeninin, kendisini hoşnut etmek üzere tesis edilmiş olduğuna inanıyordu.
“Artık bu dünyaya bir an daha dayanamayacağım.” diye düşündüm. Bunun üzerine denizin derinliklerindeki kadim bir tanrı seslendi: Öyleyse çocuğum, başka bir dünya yap!
Çok kirlilik, çok cehalet, çok ikiyüzlülük vardı
Bizler yaşayan varlıklar değiliz, sadece zamanız. Dünya üzerinde basit bir süreyiz.