Münir Nurettin Selçuk anlatıyor:
Batidan gelen opera, tango gibi etkileri, kendi Türk Müzigi okuyuş üslubuna dahil ettim. Türkiye' ye büyük bir aydınlanma
çağı yaşatmaya çalışan Aziz Atatürk ün elbette tüm bunlar gözünden kaçmamıştı ve sık sık beni bir akademi gibi işlev gören ve ülkenin aydinlanması için fikirler üretilen akşam sofralarına çağırırdı. Atatürk'ün akşam sofralarinda ülke sorunları konuşulur, çözüm biçimleri aranırdı. Atatürk için gaye sohbetti tartişmalarda, fikir üretmekti, çözüm üretmekti, iyiyi doğruyu bulmaktı
Akla yol açmaktı. Her gidişimde bir kitap verirdi okumam için sonra birlikte o kitap üzerinde konuşurduk. Notlar alır; yazılar yazardı Atatürk yazmayı ve okumayı çok severdi. Kitap okurken altını muhakkak kırmızı kalemle çizerek önemli hususları belirtirdi. Önemli olmayan yerleriyse ya mavi ya da kurşun kalemle çizerdi. Ama müthiş hızlı okuma tekniğine sahipti. Normal kalınlıkta bir kitabı başkası iki günde okur bitirirse, o bir gecede bitiriverirdi. Bana kitap verirken kibarca
sayfalarını kıvırmamam için bizzat ikaz ederdi. Çünkü sayfa kıvırmaya çok kızardı. Kütüphanesinde beş bine yakın kitap vardı. Her konuda okur ve yazardı.
Sayfa 37 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
"Benim yaratılışımda bir fevkaladelik varsa o da Türk olarak dünyaya gelmemdir."
Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK
Sayfa 31 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Uğur Dündar
1943'te istanbul'da doğdu, İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü'nü bitirdi, 1970'te TRT'ye girdi, Arena isimli haber programıyla, hem televizyon tarihimize damgasını vurdu, hem de soruşturmacı gazetecilik kavramını yarattı , Show, Kanal D, atv, Star, CNNTürk televizyonlarında çalıştı, Star televizyonu haber grup başkanlığı yaptı, 300'ün üzerinde ulusal-uluslararası ödül kazandı, Akp döneminde özel televizyonlarda ekrana çıkması adeta yasaklandı, ambargo uygulandı, İyi Uykular Sayın Seyirciler, Pazarlık Yok, Vah Ülkem Vah gibi çok satan kitaplar kaleme aldı, 2016 itibariyle Halk tv'de Halk Arenası'nı hazırlayıp sunuyor, Sözcü gazetesinde köşe yazıyordu.
Sayfa 212 - Kırmızı Kedi Yayınevi, 2016Kitabı okudu
Uğur Dündar'ın ziyareti?
Ben Uğur'la odada yalnız kaldım. Yıllar sonra ilk kez karşılaşıyorduk. Aramızda bir dostluk, arkadaşlık olmadığı gibi gençliğimizde yumruk yumruğa kavga etmişliğimiz bile vardı. Soğuk bir hava ve yapmacık jestler aramızda dolandı "Tarık, benden istediğin bir şey var mı?"
"Yok, sağ ol."
"Ben TRT genel müdürü olacağım; nezaket ziyaretine geldim. Dışarıda herhangi birisine söylemek istediğin bir şey varsa yardımcı olabilirim."
"Yok, teşekkür ederim."
Sayfa 66Kitabı okudu
"Müdür" yazan bir kapının önünde dikiliyorduk. İçeriye birileri girip çıkıyordu. Sonunda beni de içeriye soktular. Müdür T. masada oturuyordu, tam karşısında Uğur Dündar duruyordu. Onu Bakırköy'den tanıyordum. Kapının yanında ayakta dikildim, ama hiç halim yoktu, sırtımı duvara yaslamıştım. Uğur bana döndü:
"Geçmiş olsun Tarık."
Sayfa 65Kitabı okudu
O, ne sadece Ulusal Kurtuluş Savaşımızın baş kahramanı "Gazi"dir, ne dayısının çiftliğinde kargaları kovalayan " Mustafa"dır, ne Türkiye Cumhuriyeti'ni kuran "Kemal"dir, ne de milletine uygar dünyanın yolunu açan "Atatürk"tür. O, bunların hepsidir. O, " Gazi Mustafa Kemal Atatürk"tür.
Sayfa 53
Atamız ve Fenerbahçemiz
Fenerbahçe kulübünün her tarafa beğenilip değer verilen, ortaya çıkmış eser ve çalışmalarını duymuş ve bu kulübü ziyaret edip bu işte emeği yardımı olanları tebrik etmeği görev edinmiştim. Bu görev ancak bugün yerine getirilebilmiştir. Takdir ettiğimi ve kutladığımı buraya kaydetmekle övünüyorum.
ORDU KOMUTANI MUSTAFA KEMAL
3.5.1918
Sayfa 28Kitabı okudu
Usta müzisyen Ergüder Yoldaş'ın sıra dışı hikâyesi
Sultan-ı Yegâh' ve 'Elde Var Hüzün' gibi unutulmaz bestelere imza atan bir dönemin efsane müzisyeni Ergüder Yoldaş'ı 2016'da kaybettik.
Sultan-ı Yegâh' ve 'Elde Var Hüzün' gibi unutulmaz bestelere imza atan bir dönemin efsane müzisyeni Ergüder Yoldaş'ı geçen yıl bugün, 77 yaşında kaybettik.
Önce eşkıyalarını üzerimize saldılar. Bizi birbirimize saldırttılar. Sonra bir Eylül sabahı yolumuzu kestiler. Söyleşiler, paneller, konserler bitti. Uğur Mumcu 'yu Onat Kutlar 'ı uçurdular. Aziz Nesin 'i yakmaya kalktılar. Kuşağım sessizliğe boğuldu.
Ağbim yirmi yaşında bu vatan için şehit oldu. Siz büyük şehirlerin ışıklı bulvarlarında elinizi kolunuzu sallayarak rahatça yürüyebilin diye o gitti Çukurca'da mayına bastı. Ben yedi yaşındaydım o zaman. Cenaze günü çok güzel bir komando üniforması çektiler üstüme, mavi bereli. Ağlarsam teröristlerin sevineceğini söylediler, tuttum kendimi, hiç ağlamadım. Ağbimi taşıyan cemse önümüzden geçerken dimdik durdum, asker selamını çaktım ay yıldızlı tabuta. Herkes bana baktı o an, sanki şehit olan benmişim gibi sarılıp ağlamaya kalkanlar bile oldu. Çok pis sinirim bozuldu bu duruma. "Ağlamayın" diye bağırdım. Öyle bağırınca bütün kameralar bana döndü, akşam bütün ana haber bültenlerinde ilk haber ben vardım. Ertesi günkü gazeteler: "Şehidin Kardeşinden Asker Selamı" başlığıyla çıktılar. "Teröre asıl darbeyi 'Ağlamayın' diye bağıran bu çocuk vurdu!"
.... Ağbimi çok sevdiğim halde, acımı içime gömdüm yıllarca, belli etmedim kimseye. Acaba beni unuttular mı diye ana haber bültenlerine telefon açtım bir iki sefer, iki-üç-beş sene geçmesine rağmen hala ağlamadığımı söyledim. Haber merkezinde çalışan adamın biri, " aferin evladım böyle devam et," dedi. Uğur Dündar'ı, Ali Kırca'yı istedim bağlamadılar. Hiçbiri haber yapmadılar ağlamayışımı, bendeki metaneti, beş senedir teröre indirdiğim psikolojik darbeleri görmezler geldiler.
