Hakkında
İstanbul’un Beylerbeyi semtinde dünyaya geldi. II. Abdülhamid’in hekimbaşı Ahmed Muhtar Paşa ile Fatma Fıtnat Hanım’ın oğludur. Baba tarafı Çankırı asıllı olan Ferit Kam'ın annesi, Âtıf Efendi Kütüphanesi’nin bânisi Defterdar Âtıf Mustafa Efendi’nin torununun kızıdır.
Beylerbeyi'nde başladığı ilk tahsilini hususî hocalardan Arapça, Fransızca ve Farsça öğrenerek geliştirdi. 1880'’de babasının yönlendirmesiyle Mekteb-i Mülkiyye'ye girdiyse de, burayı bırakarak 1882'de Mekteb-i Hukuk’a kayıt yaptırdı. Babasının vefâtı üzerine, okulu bırakmak zorunda kaldı. Fakat hususî lisan derslerini bırakmadı.
1887'de Hariciye Nezareti Tercüme Odası'nda memuriyete başladı. Ertesi yıl imtihanla Fransızca muallimi olarak Beylerbeyi Rüşdiyesi’ne geçti. 1889'da Fatma Rukiye Hanım'la evlendi. 1905'te Müderris Mustafa Âsım Efendi'nin Fatih Camii'ndeki derslerini takip ederek icazetnâme aldı.
1908'de Sırat-ı Müstakim’i çıkaranlar arasında yer alarak burada yazılar yazdı, kitaplarını tefrika etti. Mehmet Âkif, Fatin Gökmen, Tâhir'ül Mevlevî, İsmail Sâib Sencer, Babanzâde Ahmed Nâim, İzmirli İsmail Hakkı, Süleyman Nazif gibi münevverlerle bir arada oldu.
1914 yılında Darü'l-Fünûn Edebiyat Fakültesi Türk edebiyatı müderrisi olarak burada âsar-ı edebiye tedkikatı derslerini okuttu. 1917'de Süleymaniye Medresesi'nde felsefe-i umumiyye tarihi müderrisi oldu. 1918’de darü'l hikmeti'l- İslâmiye âzâlığına getirildi. 1919'da Darü'l-Fünûn Edebiyat Fakültesi şerh-i mütûn müderrisliğine tayin olundu. Buradaki dersleriyle Türk ve şark edebiyatlarına ait edebî metinleri, bilhassa şiirleri şerhetme tarzında bugün de devam eden yeni bir çığır açtı.
Millî Mücadele'nin ardından bir süre açıkta kaldıktan sonra, Ankara'’da Şeriye ve Evkaf Vekaleti (Diyanet ve Vakıflar Bakanlığı) bünyesindeki Telifat ve Tedkikat-ı İslamiye Heyeti üyesi oldu.
1924'te Şeriye ve Evkaf Vekaleti lağvedilince İstanbul'a döndü ve Darü'l-Fünûn'da İran edebiyatı müderrisi oldu.
1933’te Dârülfünun’un İstanbul Üniversitesi adıyla yeniden yapılandırılmasıyla görevden uzaklaştırılan âlimler arasında Ömer Ferit Kam da vardı. Daha sonra heveslilerine eski metinler okutmakla uğraştı. 1936-1941 yılları arasında Maarif Vekâleti Kütüphaneleri Tasnif Komisyonu üyesi olarak çalıştı. 23 Mart 1943’te Ankara Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi İran edebiyatı öğretim üyeliğine tayin edildi. 22 Mayıs 1944’te vefat etti.
Arapça ve Farsça yanında Fransızca'ya da hâkimdi. Türkçe, Arapça, Farsça şiirleri yazmıştır. Eski Türk Edebiyatı, Arap ve Fars Edebiyatları sahasında uzman olan Ferit Kam, genel felsefe, İslam felsefesi, özellikle kelâm ve tasavvuf ile âlimane meşgul olmuştur. Yazı ve şiirlerini Sırat-ı Müstakim, Sebilürreşad, Peyam-ı Sabah, Ceride-i İlmiye ve Mahfil gibi gazete ve mecmualarda yayımlamıştır.
Kemençe virtüozu, mûsikişinas Ruşen Ferit Kam'ın babasıdır.
Eserleri
Türrehat, (şiirler)
Âsâr-ı Edebiyye Tetkîkātı Dersleri
Şerh-i Mütûn
İlm-i Mâba'det-Tabî’a
Mabadi-i Felsefeden İlm-i Ahlâk
Vahdet-i Vücûd,
Metin şerhleri, (ders notları),
İran Edebiyatı Tarihi,
Eski İranlılarda Felsefe,
Dinî Felsefî Musahabeler. (Abaacus)
Tam adı:
Ömer Ferit Kam
Unvan:
Metinler Şerhi Müderrisi, Yazar, Şâir, Fikir Adamı
Doğum:
İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu, 1864
Ölüm:
Ankara, Türkiye, 22 Mayıs 1944
Okurlar
20 okur beğendi.
69 okur okudu.
3 okur okuyor.
63 okur okuyacak.
3 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
" Herkes aşk ile aşkın hallerinden bahsedebilir , fakat aşkın lezzetini ancak âşık olanlar bilir . "
Sayfa 53 - Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2. BaskıKitabı okudu
İnsanın, kendisiyle seçkinleştiği akıl, ilâhi kanun, yani din ile kayırlanmadıkça ve doğrulanmadıkça sahte bir akçe gibidir... hiçbir şeye yaramaz. İnsanları bir bağ ve kural altına alan bu kuvvet, her durumda esaslarını semavi bir kaynaktan almağa, bu esasları hareket rehberi olarak görmeğe mecburdur.
Doğrusu, maddiyat sahasında dolaşanlar, ömür. lerini o sahadaki faaliyetlerle sınırlandıranlar, bu söze karşı küçümseme ve alay gülüşü ile karşılık verirler; bu karşılık vermelerinde bir dereceye kadar mazur da olurlar. Zira pozitif bilimler ile uğraşmak ve onların kılavuzluğuyla her şubede her gün türlü türlü başarılara ulaşmış olmak, hiç şüphe yok ki ne Tevrat'ın, ne İncil'in, hattâ ne da Kur'ân-ı azimüşşânın yardımına bağlı değildir. Delil ve ispatı gerekmiyen apaçık a priori şeylerden olan bu mesele için tartışma kapısı örtülüdür. Fakat, acaba insaniyet bununla biter mi, insanlar sadece bu muvaffakiyet ile insan olur mu? Daima tartışılan ve bütün milletlerin baldırı çıplak takımı değil, en büyükleri tarafından çözümüne hayat vakfedilen ve edilmekte olan mesele budur.
Sayfa 222Kitabı okudu
Oldu sermâye-i hayret bana bîm ü ümmîd
Bilemem eyleyecek girye midir hande midir
"Korku ve ümit bana hayretin sermayesi oldu; ağlamam mı yoksa gülmem mi gerektiğini bilemiyorum."
Nâbî
Sayfa 101 - Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, 1. Baskı, Ankara, 2003.
Çok haksız olarak akıl ismi verilen, fakat bu mânadan çok uzak, daha doğrusu İblis'in kötü benzeri olan kuvvet, ışığını, kaynağı rabbani ilham olan Nebi-i zişandan almadıkça, ilâhi kanunu hareket rehberi etmedikçe, insaniyetin ulaşacağı son merhale hüsran ve düşkünlük çukurudur. Vesselâm.
Sayfa 229Kitabı okudu
felsefi bir ekolün, bu unvana hakkıyla sahip olabilmesi için, yalnız mantığa uygun olması, asla tenakuz ihtiva etmemesi yeterli değildir. daha mühim ve daha kesin bir şart vardır ki, o da, bu ekolün eşyanın hakikatleri ile uyumlu olmasıdır.
Sayfa 44Kitabı okudu
İletiler
"Yâ Rab! Bana Sen âlemi zindan etme,
İdrâkimi hem hâlet-i nirân etme,
Mâdem ki imân ile ettin âbâd,
İklim-i dili küfr ile virân etme.”
*
Âmin, Âmin, Âmin...
Ferit Kam
İman ile eyle nazar,
Dünya elem dünyasıdır,
Dünyada rahat istemek,
Divaneler hülyasıdır.
Ferit Kam
Yorumlar ve İncelemeler
