Yazar otobiyografisini anlatmaya Urfa'da doğan anneannesinden başlıyor.Kitabın başlarında soyağacındaki tüm herkesi tek tek tanıtıyor.Karakterinden yaşına,kaç yaşında evlendiğinden ekonomik durumuna kadar herkesi ayrıntılı bir şekilde tanıtıyor ve bu kısımlarda o kadar sıkıldım ki kitabı bırakmamak için kendimi çok zorladım.İlerde anlatacakları olaylarla bağlantısı olmayan dayıları, amcaları uzun uzun tanımasına hiç gerek yoktu bence. Bu kısımları zorlayarak geçtikten sonra uzun bir süre Fethiye'nin hayat mücadelesini okuyoruz ve daha sonra yazar yani Fethiye'nin kızı Mükerrem nihayet kendi hayatını, çektiği çileleri ve hayat mücadelesini anlatıyor.Yer yer üzüldüm yer yer sinirlendim.Kitapta en nefret ettiğim karakter Mükerrem'in kayınvalidesi Ester oldu. Çevirmediği entrika, yapmadığı kötülük kalmadı kadının.En çok üzüldüğüm karakter tabi ki Mükerrem oldu çok büyük haksızlıklara uğramış,fiziksel ve psikolojik şiddetin her türlüsüne katlanmış ve ona rağmen kadın yine de kimseye yaranamamış.En çok hayran kaldığım karakter ise Fethiye oldu.7 çocuğunun her birinin derdiyle tek tek uğraşan tek başına herkese kol kanat geren koca yürekli ana gibi ana Fethiye.İlk kısımlarda sıkılıp kitabı bırakmazsanız çok güzel bir hayat mücadelesini okuyorsunuz kısaca.Kaybolan hayatlar adlı 2. Kitap var bunun devamı niteliğinde.Ben henüz yeni başladım. Siz de okumak isterseniz keyifli okumalar dilerim..
