Yani mantıklı olarak düşünüyorum, duygusal olarak değil. Ben bir saniye
duygularımı bıraksam... Yani kendimi duygularıma kaptırsam gerçekten yürüyemez hâle gelirim.
Benim Kürtçemde hayatın her şeyi var. Kürtçe espri yapabiliyorum, Kürtçe gülebiliyorum, Kürtçe konuşabiliyorum, Kürtçe ağlayabiliyorum, Kürtçe haykırabiliyorum Benim dilimin bir eksikliği yok. Niye birileri inatla Türkçeyi Öğretiyor? Benim dilimin ne problemi var ki?
Bazen bu sokaklarda gezdiğimde, sigara elimde olunca korkuyla içiyorum,
çekinerek İçiyorum, ya babam bir yerden çıkarsa, bir gün karşıma çıkıp da gelebilir. Hâlâ umudum var, hiçbir zaman bitmedi. Gerçi hiçbirimizde bitmedi. ..