Hz. Âişe Validemiz anlatıyor: “Bir gün, cehennemi hatırlayarak ağlıyordum. Allah Resûlü:
– Senin neyin var, niye ağlıyorsun ey Âişe, dedi. Ben de:
– Cehennemi hatırladım da... Acaba kıyamet günü aileni hatırlar mısın, dedim. Şöyle buyurdu Allah Resûlü:
– Üç yerde kimse kimseyi hatırlayamaz: Mizanın başında, erkesin, amel defterinin sağından mı solundan mı verileceğini öğrendiği an ve sırat köprüsünden geçilirken.”
“Allah’ın adını anarak (evimden çıkıyorum), Allah’a dayanıp tevekkül ettim. (Her türlü bela,musibet ve olumsuzluklardan uzaklaşmak; hayır ve güzelliklere nail olmak ancak Yüce ve azamet sahibi) Allah’ın havl ve kuvvetiyledir.”