Yıllar sonra kavuşmanın, özlemlerin
Acıların, bizi sonsuza taşıyan
Aşkların, en çok da onların
İçinden kıvrılarak akıp geçtiği
Bir akarsuydu belki
Ona deniz denildi
Bir dağın yansımasıyız, geriye saymaya başla
Gençliğim unutulmuş bir dilenci
Umarsızca kanıyor uzak bir limanda
Onu öp, onu okşa
Yeniden sal hırpalanmış hayata
Acıları yaşadık, ölümleri, yalnızlığı
En yanlış dirimdi bu. Hangi yoksunluğa uzansak
Tırnak uçlarında yaşamın frengi mahzunluğu
Gözpınarlarından süzülen ne çok unutuş
Ne çok özlemler. Hangi yok oluştu bu