Cabir Özyıldız Sözleri ve Alıntıları
Cabir Özyıldız sözleri ve alıntılarını, Cabir Özyıldız kitap alıntılarını, Cabir Özyıldız en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Erken ya da geç, ölmeye ölecektim. Fakat ne kadar geç kalmış olsam da kendime düş, çocuklarıma masal, karıma ise bir ömür borçluydum...
...dışım el değmemiş bir ormanın yabanlığındayken içim hep gökkuşağı renkli bir düş dünyasıydı.
Kırmızı DefterKitabı okudu
Burada yaşayanlar yılkı atlarının insan biçimlerine bürünmüşler. Çalışacak kadar şehirde, yaşayacak kadar sürgündeler.
Sayfa 12 - Vacilando Kitap, 1. Baskı, Temmuz 2023Kitabı okudu
Buralar haciz memurlarının çekine utana, sayaç okuyucularının tırsa korka, beyaz Torosların kurşungeçirmez camlarla dolandığı yerler. Kahvehane önleri işsiz güçsüzlerle kaynıyor, kaldırımlara tünemiş, kollarını dizlerinin üstünden sarkıtmış gencecik çocuklar yitik bir kuşağı imliyordu.
Sayfa 26 - Vacilando KitapKitabı okudu
Burası çıplak kötülüğün, makaranın, boş beleş işlerin, hırgürün, her daim kirpik ucunda bekleyen gözyaşlarının, bir türküye sığdırılan koca koca dertlerin, olamamış hayallerin başkentiydi.
Sayfa 68 - Vacilando Kitap, 1. Baskı, Temmuz 2023Kitabı okudu
İnsan dediğin gökte bulut. Yaşam ne yana eserse o yan sürükleniyormuş. Bazen çivilenmiş gibi de kalabiliyor,rüzgarsız. Ama en çok deniz gibi kendini kıyıya vurup duruyor. Her vurduğu kıyıdan bir şeyler kopararak ya da özünü bırakarak çekiliyor kendi içine.
O az sordu, ben uzun uzun sustum. Susuşumdaki çaresizliği, çocuk ellerimin cesaretini, yüreğimin içinde bir yerlerde tir tir titreyen çocuğu anlamış gibi bir hali vardı...
Sayfa 36 - Vacilando Kitap, 1. Baskı, Temmuz 2023Kitabı okudu
Her damın üzerinde deniz feneri gibi cibinlikler, asma çardaklarının altına konulmuş kerevitler, yere serilmiş yaygıların üstündeki sinilerde yenilmiş kavun karpuz kabukları, demlikler, kirli çay bardakları var. Yılmaz'ın gömleği göbeğine kadar açık, alnında ter damlaları. Durmadan, "Esmiyor gardaş, esmiyor!" deyip duruyor.
Sayfa 49 - Vacilando KitapKitabı okudu
Burada yaşayanlar yılkı atlarının insan biçimlerine bürünmüşler. Çalışacak kadar şehirde, yaşayacak kadar sürgündeler.
Unutmak ve geleceği bilmemek; aslında nimet...
Ölüm zamanının belli olması ne ağırmış, onu öğrendim. Ve zamanı, onun bekleyişteki ağır ritmini. Nereden geldiğini bilmediğim nafile hassasiyetimi. Boşa geçen otuz dokuz yılın son iki yılını, yıkılmayı bekleyen ahşap bir ev gibi tevekkül içinde ve hiçbir şey yapmadan öylece durduğumu...
Sayfa 81 - Vacilando Kitap, 1. Baskı, Temmuz 2023Kitabı okudu