İnsanın kendisini gereğinden fazla önemsemesi, onu yanılgıya sürükleyen umudunun kaynağıdır. Hayatın biz olmadan da sürüp gideceğini kabullenmekte zorlanırız. Oysa Nietzsche'nin dediği gibi evren, insan aklının var olmadığı sonsuz zamanlarda nasıl var olmaya devam etmişse, onun yokluğunda da yine öyle devam edecektir.