Gözlemlerime dayanarak şunları söyleyebilirim ki: Bazı çocuklar daha 1-2 yaşlarından anlaşılıyor ki; bencilliğe, açgözlülüğe ve doyumsuzluğa daha meyilli oluyorlar. Bu duygular kötülüğün anası benim gözümde. Bazı çocuklarsa tam tersi bu duygulardan uzak oluyorlar ve büyüdüklerinde savunma sistemi olarak ya da başka sebeplerle öğreniyorlar bu hisleri. Yani iki kardeş, ikiz kardeşler bile daha 1-2 yaşlarındayken birbirinden zıt karakterlerde olabiliyorlar. Bunun sebebi nedir neden böyle doğuyorlar gerçekten anlamak güç… Belki tamamıyla genetiksel şans faktörleri veya hamilelikde annenin yaşadığı duygularla alakalıdır. Sonuç olarak doğuştan ve çevresel faktörlerin etkisiyle bazı insanların iyi olmak için bazılarına göre kat ve kat daha fazla çabalaması gerekiyor.
Son cümlen aslında bu bilinmezin özeti olmuş. Doğuştan ya da çevresel faktörler. Hangisi fazla bunu bilmiyoruz. Ama bildiğimiz bir şey var ki, o da her bebeğin doğuştan iyi olarak doğmadığı. Bunda da genetik faktörler etkili. Bu durum ise çevresel etkenler ile iyi ya da kötü anlamda değiştirilebilir.
İyi özlü bir çocuk kötü çevre de, kötü özlü bir çocuk iyi çevre de büyürse sonuç ne olur? Konusu bu olan bir animasyon var adı Nezha: Birth of the Demon Child. Güzel bir yapıttı o geldi aklıma. Bu çocuklarının içinde yaşqdığı mücadeleyi iyi yansıtıyordu.
Kemal Sunal'ın da vardı böyle bir film. İkizlerden birisi mafya babası oluyor, başka ailede yetişen mülayim oluyordu.;)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.