Ayşe ellerine sağlık. Genelde toplantı kitabını toplantı sonrası yapmayı tercih ediyordun ama bu sefer önden vermişsin ve çok da iyi yapmışsın diyeyim. Öyle ki ben bu kitabı okuyalı çok olmuştu, çoğu yerini hatta içeriğini bile unutmuştum ki incelemen ile fazlasıyla hatırladım bu anlamda sana teşekkürü borç biliyorum.
Belki inanmayacaksın ama şu sıralar kendimi Hans gibi hissediyorum hatta bu hissiyatımı bir arkadaşıma da açmıştım. Neşeli, hiç bir sorun yokmuş gibi gözüküyor olmama rağmen iç sıkıntılarım ile boğuştuğumu itiraf etmeliyim. Tabi ben bunları burada yazıyor iken senin şu cümlelerin (cümlem bitince en altta paylaşacağım) ile kendimi gerçekten Hans olarak görmem kaçınılmaz oldu. Tekrardan bu özel inceleme için kendi adıma teşekkür ediyor, ellerine sağlık diyorum.
"Zira ruhu yorulmuştur, yorulan ruhlar kaybolmaya daha fazla meyyaldirler, yaşamaya daha az istekli, konuşmaktan çok susmaya dönük, etrafla daha az ilgili… Böyle insanları gözlerinden tanırsınız, dalgın ve uzaktır gözleri, bir gülümsemenin arkasında maskeledikleri hüzünleri dikkatli gözlerden kaçamaz…"
Ben teşekkür ederim okuyup yorumladığın için.:) Açıkçası pek çoğumuz zaman zaman kendimizi böyle bir girdaba kaptırabiliyoruz, sanırım böyle durumlarda bu tip kitaplar okuyunca yalnız olmadığımızı fark ediyoruz, yalnız olmadığımızı anlamamız iyi ama diğer yandan da bu tip okumalar bu bunalımlı süreci besleyebiliyor. Ortaya böyle yazılar çıkabiliyor.:) Dengeyi tutturmak lazım galiba. Sonuç olarak iyi ki kitaplar var.:)
İyi ki var :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.