Hocam elinize sağlık. Bende tam bilemediğim :), kullandığınız kavramlara bulduğum iyi açıklamalari ekleyim. Incelemeniz düşündürücü, geliştirici. Teşekkür ederim. Ellerinize sağlık. Bi önceki sorumu gereksiz bulup sildim.
antagonist
felsefik anlamda antagonist; hayatta düşünerek bulamayacağımız doğruları, elde edemediğimzi tecrübeleri bize gösteren karşıt kişiymiş, yani eğer siz belirli bir olgunluğa kendi mantığınızla ulaşamıyorsanız karşınıza illa ki bir karşıt kişi, bir gıcıklık, belki ne biliym bir orospu çocuğu, bir hıyar çıkıp size doğruyu gösteriyor. yani her gün her gün aynı şeyleri yaşıyor, aynı kötü olayalrla karşılaşıyorsanız bu sizin hala yaşadığınız bu şeyden ders çıkartmayıp aynen devam ettiğiniz için olabiliyormuş (öyle dediler)
yani böyle insanlarla karşılaşmaktan kaçınmak yerine onları sizin bir eksiğinizi gösteren kişi olarak kullanmak, üzerine basıp gelişmek için olduğunu düşünmek gibi..
mesela araba kullanırken bir yayaya yol vermediniz.. evet iki gün sonra siz yayasınız ve karşıya geçerken yol vermeyen, hatta daha da gaza basan bir taksiciye arkadan el kol harektleriyle küfür ediyorsanız aha işte o herif antagonist oluyor, siz geçen gün yol vermeyen kendinize küfür ediyorsunuz aslında, kendinize kızıyorsunuz. ve bir sonraki yayaya yol vermediğinizde ve bir sonraki karşıya geçişinizde yine bir araba üstünüze sürüyorsa işte yine ders almadığınız için. ya da istanbul'da yaşıyor olabilirisiniz ikisinden biri..
empresyonist
doğa resimlerini yapıldığı yerde bitirilmesini savunan görüş yeni teknik yöntemlerin de ortaya çıkmasını gerektirdi. güneş, bulut, ışık, gölge, yansıma sürekli değişeceği ve aynı hızla tuvale geçirilemeyeceği için ressam burda ayrıntılara değil resmin genel etkisine dikkat etmeye başladı. resimlerde bu durum bir bitmemişlik ve baştan savma görüntü yarattığından eleştirmenlerin çileden çikmasına neden oldu. bu kural dışı resimleri salona (akademi ressamları`ndan oluşturulan juri tarafından seçilen resimlerin sergilendiği, resmi bir sergi) kabul ettirmek imkansızdı. bu sanatçılar 1874'te bir araya gelip, bir fotoğrafçının atölyesinde sergi düzenlediler. bu sergide adı "impression: soleil levant" (izlenim; gün doğumu) olan monetnin bir tablosu vardı. bu tablonun ismini gülünç bulan bir eleştirmen, tüm bu ressamlara "empresyonistler" adını verdi. böylece, bu ressamların tablolarını sağlam bir bilgiye dayandırmadıklarını ve geçici bir anın izlenimini yeterli bulduklarını belirtmek istiyordu.
Her ikisinin kaynağida eksi sözlük.
Protagonist bir kurgudaki kahramandır. Antagonist de kahramanın karşısındaki ana kişi ya da anti kahraman olarak geçer. Empresyonizm- izlenimcilik de realizm'e karşı doğmuş bir dal aslında. Bir şeyi gördükleri gibi çizerler, gerçeğe uydurmaya çalışmazlar. Birinci tekil şahıs sezgileri önemli yani sadece.
Saolun Erhan bey. Daha anladım şimdi.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.