“Dudakların ağzımda gözyaşı mührü.. Ömür hanım öyle bir acı ki bu, ölen yaşayanda her gün yeniden ölüyor. Yaşayan ağlamadan kimseyi sevemiyor.“
der 
Şükrü Erbaş ve ne güzel o acıyı tam olması gereken cümleye oturtmuş diyorum.
Kitaba yazılan nota katılıyorum.” Hatırlamak yalnız bırakır…” hediye kitabı paylaştığında da uzun uzun bakakaldım o söze ve çok düşündüm üzerinde. Gerçekten öyle; çünkü hatırlamak zorundaysanız artık o yok, yokluğunu hatırlatan boşluk ve eksiklik hissi…Ve yalnızlığın kaçınılmazlığı…
Yazarımızın kalemiyle henüz tanışmadım ama kitaba 9 puan verdiğine göre okumalıyım vakti geldiğinde dedim. Emeğine, kalemine sağlık incelemelerini hep keyifle okuyor olacağım…
Rica ederim Mikail…
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.