Onu ben yapamıyorum çok bencilim. Kitaplarımı ancak sevdiğim dediğim insana verebilirim. Onunlada beraber aynı evde olduğumuz için, yine gözümün önünde ve dokunabileceğim mesafede.
Okudukça paylaşmak isteyeceksiniz. Eskiden ben de öyleydim. Ama şimdi onları raflara mahkum ederek haksızlık ettiğimi, henüz dirilerken tüm yaşamlarını ellerinden alıp yok ettiğimi fark ediyorum. Kimsenin kimseden, kimsenin bir nesneden ya da hayvandan çalmaya hakkı yokken neden onları canlı canlı gömeyim ki?
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.