Abim zihinsel engelli öğretmenliği yaparken otistik öğrencileri için "Ben onların gözlerinden cenneti seyrediyorum" derdi.
Sizinde "Onlar ki cennet ile müjdelenmiş bu dünyanın ilahi müzikalinde dans eden nazenin misafirleri iken bizim gibi otistik yaşamların ise bir sorumluluğu olduğundan Allah muhafaza sonsuz bir hayatı kaybetme riskiyle karşı karşıyayız." çok anlamlıydı.
Asıl otistik biziz, kulaklarımız nefsimizin pençesinde İlahi emirlere lakaytız.
Elinize sağlık, duygu dolu anlamlı bir inceleme olmuş.
Abiniz ne güzel söylemiş. Allah razı olsun hocam. Sene boyunca o öğrencilere baktıkça onlara değil kendimize acıdım. Bu cümlelere paydaş olabilmek için insanın gönül kapıısından içeri girmesi lazım. Tevafuk bu ya meğer Mustafa Ulusoy kitabında hislerimi anlatmış. Okuyunca gözyaşlarımı tutamadım, hatta gizlice ağladım ki kimse görmesin de anlamaz niye ağladığımı ve hissetmedikçe de anlamlandıramaz. Çalışma arkadaşlarıma birkaç kez bahsettiğimde kimi gülümsedi kimi de boş boş gözlerle bakıp, bu ne söylemeye çalışıyor der gibiydi. Oysa onlar zaten cennet kuşcukları. Esas biz yanalım halimize. Elhamdülillah gönlümüzden anlayan gönüller var hala. Yorumunuz için teşekkür ederim.
Gözyaşı merhametin göstergesi derler. Rabbim sizin gibi vicdanlı ve merhametli eğitimcilerle karşılaştırsın yeryüzü çiçekleri olan küçük yavruları ve sizin tabirinizle cennet kuşçukları olan engelli öğrencileri.
Amin. Allah razı olsun Abdullah hocam.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.