Bazen yaşamak ister insan,
Gözlerden uzak kalplere yakın.
Bazen ölmek ister insan,
Aldığı nefesin kıymetini bilmeden,
Her ölen gibi çürümek ister,
Kendini değersiz görür,
Kalbi olur kömür.
Bazen çığlık atmak ister insan,
Dünyaya suçu atar,
İnsanoğluna kanar,
İşte hatayı da burada yapar.
Ağlar, sızlar ve neden arar,
Gözlerden su yerine kan akar,
Mutlu olmak için çabalar.
Gelmez kaybolan zaman,
Yoksa sana yanacak anan,
Dünya senin için çok yaman.
Sahte dostluklar kurur,
Çıkar ilişkisi olur,
Güven kaybolur.
Bazen üzülür, bazen güler,
Her dem bir yerinde keder.
Bitmez çektiği çile,
Getiremez dile...