ℤübeydeee
@zubeyynmln
--𝔾𝕖𝕣𝕚𝕪𝕖 𝕕ö𝕟ü𝕡 𝕓𝕒𝕜𝕥ığı𝕞ı𝕫𝕕𝕒 𝕙𝕚ç𝕓𝕚𝕣 𝕡𝕚ş𝕞𝕒𝕟𝕝ığı𝕞ı𝕫 𝕪𝕠𝕜𝕤𝕒, 𝕪𝕒şı𝕪𝕠𝕣𝕦𝕫 𝕕𝕖𝕞𝕖𝕜𝕥𝕚𝕣.
Lisans
Türkçe öğretmenliği
"Keşke çocukken çok mutlu olmayıp birazını da sonraya saklasaydım."
19 Eylül 2002
58 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Sevmeyi özledim biliyor musunuz? Kayıtsız şartsız bir gülüşü. Olur olmaz yerde ağzıma bir öpücüğün konmasını. Bir doğruya sevinmekten çok bir saçmalığa gülümseyebilen hoşgörüyü. 'Nerde kaldın' ayazını değil, 'hoş geldin' iyiliğini. Hiçbir şeyle yatışmayan yürek telaşını. Kapı zilleriyle telefonlar arasında tükenmeyi. Geceyi bir hayal hazinesine çeviren uykusuzluğu. Bir gövdenin önünde diz çökmeyi. Kendimi severek yürümeyi kalabalıkta. 'Göğe bakma duraklarını' özledim. Yağmuru kirpiklerden içmeyi. Yumruk kadar bir yüreğe dünyayı sığdırma hünerini. 'Sana sevinç verdiğim sürece ben buradayım' zenginliğini özledim. Otobüs terminallerinin ayrılıkla dönüş karışımı kokusunu özledim. Otel odalarınin insanı bir yaprak gibi incelten kederini. Başka kentlere vuran rengini güneşin. Başka sokakların telaşıyla çoğalmayı. Dünyayı yudum yudum aşka çeviren yalnızlığı."
İnsan dünyanın en doyumsuz, en yetinmesiz varlığıdır.
Kimse yaşamadan bilemezdi elbet, nereye, neden giderse gitsin, tüm yolculukların insanı çocukluğuna götürdüğünü. Geçmişini bir mühür gibi gözlerinde ve adımlarında taşıdığını insanın.
Okur Takip Önerileri
Farkında mısınız bilmem? Kimse kendi acısını bile duymuyor artık. Kimse bir başkası için kederlenmiyor. Birbirine ihtiyacı olanlar özenle uzak duruyor birbirinden. Küçücük çocuklar bile yalnızlığın bilimini yapıyor.
“Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki
ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor.”
Kimsenin yağmuru seyretmediği bir dünyada, yıldızları sevmenin yalnızlığı ile her gün biraz daha geri çekildim.
Üstüme örttüğüm yorgan, yüreğimdeki serçenin küçücük ürkek kanatlarıydı.
Bir gönül kırgınlığının acısını dindirecek bir yolculuk yapılmadı henüz.
Tuhaf değil mi, insanın gücü sevdiğine yetiyor.
Gelince sen geliyordun ama gidince dünya kopuyordu yüreğimden.
Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben.
Evet, bütün değişmeler, değiştirmeler zordu...Hele insanların kendi yaşayışlarından gelmiyor, kendisini yavaş yavaş kabul ettirmiyorsa...
Sayfa 209Kitabı okudu
“Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık,
Sevilmeyi beklerken;
Beklemeyi sevmişiz.”
“Keşke çocukken fazla mutlu olmayıp, birazını da bu zamanlara saklasaydım.”